Kavabata Yasunari (1899.11.6, Osaka sh. – 1972.16.4, Dzusi) – yapon yozuvchisi. Yapon sanʼat akademiyasi aʼzosi (1953). Nobel mukofoti laureati (1968).
Oʻtgan asrning 20-yillarda yangi sensualistlarning modernistik guruhiga yaqinlashgan. Birinchi asari – “Idzunlik oʻyinchi” (1926)da bolalik xotiralari lirik hikoya qilingan. Kavabataning oʻziga xos badiiy uslubi shoirona his-tuygʻulardan iborat “Qorli oʻlka” (1937) qissasida namoyon boʻlgan. Sanʼat darajasiga koʻtarilgan qadimiy urf-odatlar – choy bilan bogʻliq udum “Ming qanotli turna” (1951) qissasining asosiy mavzuini tashkil etadi. “Togʻlar nolasi” (1953), “Eski poytaxt” (1961) romanlari ichki lirizm bilan sugʻorilgan, “Uyqudagi nozaninlar” (1961) qissasi yolgʻiz qolgan keksa inson hayoti haqida. Kavabata bir qator esselar (“Goʻzallikning yaratilishi va mavjudligi” va b.) muallifi.
“Uyqudagi nozaninlar” qissasi oʻzbek tiliga tarjima qilingan (2001 yil, tarjimon Uchqun Nazarov).
Ma’lumotlarni rus tilida o‘qing👇
Кавабата Ясунари (1899.11.6, Осака — 16.4.1972, Дзуси) — японский писатель. Член Японской академии художеств (1953). Лауреат Нобелевской премии (1968).
В 20-х годах прошлого века он сблизился с модернистской группой новых сенсуалистов. В его первом произведении «Идзунлик Ойынчи» (1926) лирически повествуются детские воспоминания. Уникальный художественный стиль Кавабата проявился в рассказе «Снежная земля» (1937), состоящем из поэтических чувств. Древние обычаи, возведенные в ранг искусства, — чайная церемония — главная тема повести «Тысячекрылый журавль» (1951). Романы «Луна в горах» (1953), «Старая столица» (1961) проникнуты внутренним лиризмом, а повесть «Спящий Нозанинлар» (1961) — о жизни одинокого старика. Кавабата — автор ряда эссе («Сотворение и существование красоты» и др.).
На узбекский язык переведен рассказ «Спящие маргиналы» (2001 г., переводчик Учкун Назаров).
[/spoiler]
This domain is for use in illustrative examples in documents. You may use this domain in literature without prior coordination or asking for permission.
More information...