Anvar Eshonov haqida batafsil ma’lumotlar, tarjimai hol

Anvar Eshonov haqida batafsil ma’lumotlar, tarjimai hol

Anvar Eshonov 1937 yilda Toshkentda tugʻildi. Toshkent Davlat universitetida taʼlim oldi. Mehnat faoliyatini 1960 yilda respublika radiokomitetida muharrirlikdan boshlagan Anvar Eshonov keyinchalik respublikamizning markaziy gazetalarida muxbir boʻlib xizmat qildi. 1972–1975 yillarda Oʻzbekiston Yozuvchilar uyushmasi Adabiyotni targʻib qilish byurosida, 1975–1976 yillarda “Guliston” jurnalida faoliyat koʻrsatdi.

Anvar Eshonovning birinchi sheʼriy toʻplami “Bir ogʻiz soʻz” (1963) deb nomlanadi, bu haqda shoirning oʻzi shunday yozadi: “Bir ogʻiz soʻz bilan odam poshsho boʻlishi mumkin, bir ogʻiz soʻz bilan odam gado boʻlishi mumkin. Men adabiyotga bir ogʻiz soʻz aytgani keldim. Shuning uchun kitobimni “Bir ogʻiz soʻz” deb nomladim”.

Adibning “Dutor” (1967), “Registon” (1971), “Yevropada qolgan qabrlar” (1975), “Yigirma million oppoq kabutar” (1976), “Non isi” (1977), “Bu yillar” (1982) kabi sheʼriy va nasriy toʻplamlarida oʻzi aytib ketmoqchi boʻlgan ana shu bir ogʻiz soʻzning jilosi, maʼno-mazmuni mujassamlangan.

Ayniqsa, uning sheʼrlariga yarashib turgan badiiy “libos” – tashbehlar faqat Anvar Eshonov qalamiga, uslubiga, tuygʻusiga monandligi bilan ajralib turadi.

Qayda yalpiz boʻyligim, qayda buloq koʻzligim,

Yillar ayri tushganda unutdim-ku oʻzligim.

Yonib oʻtdi hajrida bolaligim ‒ boʻzligim,

Turnalarday qaytmasmi oʻshal otash koʻzligim.

Shoir sheʼriyatida soʻzlar marjondek terilib, qalbida uygʻongan va kechinmalarida toʻlgʻongan turfa ranglarni ifodalab turadi. Anvar Eshonov hayotda ham, doʻstlar davrasida ham ana shunday samimiy, xushchaqchaq va kamtar inson edi.

“Oʻzbek adiblari” (S. Mirvaliyev, R. Shokirova. Toshkent, Gʻafur Gʻulom nomidagi adabiyot va sanʼat nashriyoti, 2016) kitobidan.


Анвар Эшанов родился в 1937 году в Ташкенте. Учился в Ташкентском государственном университете. Анвар Эшонов, начавший свою трудовую деятельность редактором Республиканского радиокомитета в 1960 году, позднее работал корреспондентом в центральных газетах нашей республики. В 1972—1975 годах работал в Бюро пропаганды литературы Союза писателей Узбекистана, в 1975—1976 годах — в журнале «Гулистон».

Первый сборник стихов Анвара Эшанова называется «Полный рот слов» (1963), о котором сам поэт пишет: «С одним ртом слов человек может стать знатным, с одним ртом слов человек может стать гадо». Я пришел сказать пару слов о литературе. Вот почему я назвал свою книгу «Полный рот слов».

Адиба «Дутор» (1967), «Регистон» (1971), «Могилы, оставшиеся в Европе» (1975), «Двадцать миллионов белых голубей» (1976), «Запах хлеба» (1977), «Эти годы» ( 1982) в его поэтических и прозаических сборниках воплощен лоск и смысл того единственного слова, которое он хочет передать.

Тем более, что художественное «платье» — аллюзии, подходящие к его стихам, отличаются лишь сходством с пером, стилем и чувством Анвара Эшанова.

Где мой мятный рост, мои глаза весенние,

С годами я забыл, кто я такой.

Мое детство, моя пустота, сгорела

Не вернутся ли, как журавли, огненные глаза мои?

В поэзии поэта слова подобраны, как ожерелье, выражая разные краски, пробужденные в его сердце и наполненные его переживаниями. Анвар Эшанов был таким искренним, веселым и скромным человеком как в жизни, так и в кругу друзей.

Из книги «Узбекские писатели» (С. Мирвалиев, Р. Шокирова. Ташкент, издательство литературы и искусства им. Гафура Гулома, 2016).

Если вам понравилась статья, поделитесь ею с друзьями в социальных сетях.
Sirlar.uz

;-) :| :x :twisted: :smile: :shock: :sad: :roll: :razz: :oops: :o :mrgreen: :lol: :idea: :grin: :evil: :cry: :cool: :arrow: :???: :?: :!: