Saʼdulla Siyoev 1939 yil 25 martda Qozogʻistonning Turkiston shahri yaqinidagi Qarnoq qishlogʻida dehqon oilasida tugʻildi. Toshkent davlat universitetida oʻqidi (1957–1962). Dastlab “Yoshlik” radiosida, keyinchalik “Mushtum” jurnalida ishladi, Oʻzbekiston Yozuvchilar uyushmasining Adabiyot jamgʻarmasiga rahbarlik qildi.
Saʼdulla Siyoev dastlabki sheʼr va hikoyalari bilan oʻtgan asrning elliginchi yillari ikkinchi yarmidan koʻrina boshladi.
1970 yilda “Qasam ichmagan yigit” nomli birinchi hikoyalar toʻplami chop etildi. Shundan soʻng “Sadagʻang ketay” (1972), “Toʻylar muborak” (1975), “Oy borib, omon keling” (1976), “Ogʻir vaznli janjalkash”, “Erkaklar uchun ertaklar”, “Yorugʻlik” (1986), “Avaz” (1987), “Beparvo boʻlmoqchiman” (1990) kabi roman, qissa, hikoyalar kitoblari bosilib chiqdi.
Mustaqillik yillarida Saʼdulla Siyoev yanada samarali ijod qilib, “Yassaviyning soʻnggi safari” (1993), “Haqiqat yoʻli” (1997) nomli ikki kitobdan iborat tarixiy roman, yana “Mening xoʻroz quvganim” (hikoyalar, hajviyalar, badialar, 2007), “Yolgʻonchining rost soʻzi” (hikoyalar, xotiralar, 2010) kabi kitoblar yaratdi. L. Tolstoy, M. Zoshchenko, L. Lench, A. Arkanov, G. Gorin kabi rus yozuvchilarining hikoyalarini ona tilimizga oʻgirdi. Oʻzining ham bir qator asarlari rus, qozoq, qirgʻiz, tojik, turk va boshqa xalqlar tillariga tarjima qilindi.
“Oʻzbek adiblari” (S. Mirvaliyev, R. Shokirova. Toshkent, Gʻafur Gʻulom nomidagi adabiyot va sanʼat nashriyoti, 2016) kitobidan.
Ma’lumotlarni rus tilida o‘qing👇
Садулла Сиёев родился 25 марта 1939 года в селе Карнок близ города Туркестан, Казахстан, в крестьянской семье. Учился в Ташкентском государственном университете (1957-1962). Сначала работал на радио «Ёшлик», затем в журнале «Муштум», возглавлял Литературный фонд Союза писателей Узбекистана.
Садулла Сиёев начал выступать со своими первыми стихами и рассказами во второй половине пятидесятых годов прошлого века.
В 1970 году вышел первый сборник рассказов «Мальчик, который не ругался». После этого «Садаган кетай» (1972), «Счастливые свадьбы» (1975), «Отправиться на Луну и ожить» (1976), «Тяжёлый дебошир», «Сказки для мужчин», «Легкий» ( 1986), «Аваз»» (1987), «Хочу быть беспечным» (1990), изданы романы, рассказы, сборники рассказов.
В годы независимости Саадулла Сиёев создал более эффективно «Последнее путешествие Яссави» (1993 г.), «Путь истины» (1997 г.), исторический роман, состоящий из двух книг, и «Моя петушиная погоня» (рассказы, комиксы, рассказы, 2007), «Лжец» создал книги типа «Слово правды» (рассказы, воспоминания, 2010). Он переводил на наш родной язык рассказы таких русских писателей, как Л. Толстой, М. Зощенко, Л. Ленч, А. Арканов, Г. Горин. Ряд его произведений переведен на русский, казахский, киргизский, таджикский, турецкий и другие языки.
Из книги «Узбекские писатели» (С. Мирвалиев, Р. Шокирова. Ташкент, издательство литературы и искусства им. Гафура Гулома, 2016).
[/spoiler]
This domain is for use in illustrative examples in documents. You may use this domain in literature without prior coordination or asking for permission.
More information...