Halima Ahmedova haqida batafsil ma’lumotlar, tarjimai hol

Halima Ahmedova haqida batafsil ma’lumotlar, tarjimai hol

Halima Ahmedova 1960 yil 1 oktyabrda Buxoro viloyati, Qiziltepa tumanidagi Poʻlot qishlogʻida tugʻildi. Toshkent davlat universiteti (hozirgi OʻzMU)ning filologiya fakultetida (1978–1983), Moskvadagi Oliy adabiyot kursida (1988–1991) tahsil oldi.

Mehnat faoliyatini oʻqituvchilikdan boshlab, Navoiy shahar pedagogika bilim yurtida dars berdi (1983–1884). Shundan soʻng Navoiy viloyatining “Doʻstlik bayrogʻi” gazetasida (1985–1986), Gʻafur Gʻulom nomidagi adabiyot va sanʼat nashriyotida (1987–1988), “Tong yulduzi” (1994–1998) gazetasida turli vazifalarda xizmat qildi. 1998 yildan Oʻzbekiston radiosi musiqiy yozuvlar boʻlimida faoliyat yuritadi.

Shoiraning “Koʻzimning tili” (1986), “Tungi marvaridgullar” (1987), “Erk darichasi” (1996), “Tiyramoh” (2005), “Afsun” (2007), “Umid soyasi” (2008), “Shafaq ibodati”, “Nigoh qiblasi” (2011), “Yosuman gulining soyasi” (2013), “Yashil”, “Tashbeh” (2016) nomli kitoblari chop etildi.

Shoiraning “Vatan” sheʼridagi rayhon, tuproq obrazlariga yuklatilgan badiiy obraz Vatan tushunchasini butkul yangicha talqin etishga olib kelgan. Sheʼrning badiiy-estetik salohiyatini poetik obrazlar zimmasiga yuklatilgan ohorli mazmun belgilaydi. “Nigoh qiblasi”, “Shafaq ibodati” majmualari lirik qahramon yuragidagi Olloh nigohining maʼnolarini, Tangri nazarining ranglarini anglashga, tushuntirishga yoʻnaltirilgan. Quyosh – Tangri taoloning oliy nigohi. U shunchalar ozodaki, hatto togʻu toshlar ham nurga yoʻgʻrilib poklanadi:

Hayotni qaytadan sevishim uchun,

Koʻzimu koʻnglimni yuvib ber, quyosh.

 

Inson maʼnan tozarib, poklangani sayin koʻnglidagi Ollohni tanib, bilib boradi. Shoira oʻz sheʼrlarida ana shu jarayonni tasvirlashga harakat qiladi.

“Oʻzbek adiblari” (S. Mirvaliyev, R. Shokirova. Toshkent, Gʻafur Gʻulom nomidagi adabiyot va sanʼat nashriyoti, 2016) kitobidan.
Ma’lumotlarni rus tilida o‘qing👇
Халима Ахмедова родилась 1 октября 1960 года в селе Полот Кызылтепинского района Бухарской области. Учился на филологическом факультете Ташкентского государственного университета (ныне УзМУ) (1978-1983 гг.), на Высших литературных курсах в Москве (1988-1991 гг.).

Начав педагогическую деятельность, преподавал в Навоийском городском педагогическом университете (1983-1884). После этого работал на различных должностях в газете «Достлик байроги» Навоийской области (1985-1986 гг.), издательстве литературы и искусства имени Гафура Гулама (1987-1988 гг.), газете «Тонг тызни» (1994 г.). -1998). С 1998 года работает в отделе звукозаписи Радио Узбекистан.

Поэта «Язык моих глаз» (1986 г.), «Ночные жемчужины» (1987 г.), «Эрк даричаси» (1996 г.), «Тийрамох» (2005 г.), «Чары» (2007 г.), «Тень надежды» (2008 г.), Были опубликованы «Рассветная молитва», «Нигох кибла» (2011), «Тень цветка жасмина» (2013), «Зеленый», «Ташбех» (2016).

Художественный образ базилика и почвы в поэме поэта «Ватан» привел к совершенно новой трактовке понятия родины. Художественно-эстетический потенциал стихотворения определяется содержанием поэтических образов. Сборники «Нигох кибла» и «Шафак ибеда» направлены на понимание и объяснение смыслов взгляда Бога в сердце лирического героя, цвета взгляда Бога. Солнце — это высший взгляд Бога. Он такой чистый, что даже скалы очищаются, обращаясь к свету:

…Вновь полюбить жизнь,

Омой мое сердце, солнце.

Чем больше очищается и очищается человек, тем больше он узнает и познает Бога в своем сердце. Поэтесса пытается описать этот процесс в своих стихах.

Из книги «Узбекские писатели» (С. Мирвалиев, Р. Шокирова. Ташкент, издательство литературы и искусства им. Гафура Гулома, 2016).
[/spoiler]

This domain is for use in illustrative examples in documents. You may use this domain in literature without prior coordination or asking for permission.

More information...

Если вам понравилась статья, поделитесь ею с друзьями в социальных сетях.
Sirlar.uz

;-) :| :x :twisted: :smile: :shock: :sad: :roll: :razz: :oops: :o :mrgreen: :lol: :idea: :grin: :evil: :cry: :cool: :arrow: :???: :?: :!: