Hazilkash (dedektiv hikoya)

Hazilkash (dedektiv hikoya)

Chap oyog‘imda kutilmaganda dahshatli og‘riqni his qilgan paytimda Brodveydagi Mindi restoranida edim. Og‘riqqa chidolmay o‘rnimdan sakrab turdim va boloxonador qilib so‘kindim.

Menga «parovozcha» o‘rnatishganini va shu atrofda  hazilkash Jo-turli hazillar ustasi turganligini sezdim.

«Parovozcha» nimaligini bilmoqchimisiz? Restoranga kirgan odamning poyabzali ustiga gugurt chaqib qo‘yasiz.  Shu zahoti hammani kuldiradigan voqea boshlanadi.

Hazilkash Jo bu borada ustasi farang bo‘lib ketgan. U «qurboni» yoniga shunday sezdirmasdan keladiki, qasam ichib aytishim mumkin: Jo hatto sichqonning oyog‘iga ham «parovozcha» qo‘ya oladi, albatta sichqonning poyabzali bo‘lsa. Agar birortasi ortiqcha jahlga minsa ham u vaziyatdan chiqib keta oladi. Qimmatbaho poyabzal kiyganlar esa tez-tez u bilan jiqillashib turishadi.

Ammo Joga kimning qanaqa poyabzalda kirganligining farqi yo‘q. Bir kuni u shaxsan qaysar Frenkiga «parovozcha» qo‘yganida ko‘pchilikning ko‘nglidan bir fikr o‘tdi: bu yaxshilikka olib kelmaydi.

…Qaysar Frenki Bruklinda yashaydi, u bu yerda anchagina hurmatli odam. Har qalay unga bunaqa hazillarni qilish to‘g‘ri kelmaydi. Buning ustiga Frenkida hazil tuyg‘usidan asar ham yo‘q, uning kulganini hali hech kim eshitmagan. Frenki Brodveyda bronkslik allaqanday kishilar bilan gaplashib turganida Jo unga «parovozcha» uyushtirdi. Albatta u kulgani yo‘q, aksincha, Joga qahr bilan tikildi va italyanchalab nimadir dedi.

Qaysar Frenkining haqiqiy familiyasi italyancha, Ferochcho deganga o‘xshash bo‘lib, uni asli sitsiliyalik deb eshitgandim. U Bruklinda anchadan buyon yashaydi. Frenki ishni mayda sotuvchilikdan boshlagan bo‘lib, hozir yirik savdogarga aylangandi. Uning yoshi o‘ttizdan o‘tgan, sochlari qop-qora, nigohi kishiga o‘tkir boqardi.

Hech kim u haqda bundan ortiq narsa bilmaydi.

Jo unga hazil qilganida men g‘alati bo‘lib ketdim. Nazarimda, Frenki bu hazilni haqorat deb tushungan va butun Garlemdagilarga o‘chakishib qolgandi.

Joga haddidan oshib ketganligini aytishganida esa u kulib qo‘ygandi, xolos. Frenkida hazil tuyg‘usining yo‘qligi Joning aybi emas ekan. U qulay payt kelsa bu hazilini yana takrorlashini ham qistirib o‘tgandi…

Men haq bo‘lib chiqdim: yonimda hazilkash Jo turar va qornini changallagancha kulardi. Eng yomoni, unga qo‘shilib bir guruh bekorchilar ham kulishar, Jo atrofda hech kim yo‘qligida hazil qilmasdi.

U bilan ko‘rishgani qo‘l uzatdim. Shu zahoti yana gumburlagan kulgi ovozlari yangradi, Joning men bilan so‘rashgan qo‘lida yumshoq va yopishqoq pishloq bo‘lagi bor ekan.

O‘lganimning kunidan iljaydim. Jo qo‘lidagi pishloq qoldig‘ini restoran burchagida turgan mashina oynasiga artganida esa chin ko‘ngildan xoxoladim.

Jodan akasi ikkoviga tegishli pivoxonada ishlar qanday ketayotganligini so‘radim. U ishlar joyida ekanligini aytdi. Keyin esa uning xotini va mening eski tanishim Roza haqida so‘radim: uni «Xot Boks» barida qo‘shiq  aytgan paytidan beri bilardim.

Roza haqidagi savolimni eshitgan Jo xitob qildi:

-Bergan savolingni qara-yu! Eshitmadingmi? U meni tashlab qaysar Frenki bilan  topishib olganiga ikki oy bo‘ldi. Hozir u Bruklinda, Frenkiga yaqin joyda yashayapti.

Shu payt u qornini changallagancha kula boshladi. Nihoyat u kulgidan to‘xtadi va men undan buning nimasi kulgili ekanini so‘radim.

-Nega kulgili bo‘lmasin,-dedi Jo.-Bu makaronchi Rozaga qancha pul sarflashi kerakligini bilganida qanaqa ahvolga tushishini tasavvur qilyapman. To‘g‘ri, Frenkining Bruklinda biznesi bor, ammo Roza uni tashlab ketmasligi uchun ancha pul sarflashiga to‘g‘ri keladi.

U shunday vaziyatda ham hazil tuyg‘usini yo‘qotmaganligi meni hayron qoldirdi.

Ma’lum bo‘lishicha, qaysar Frenki Rozani u erga tegishidan oldin ham yaxshi tanigan. U tez-tez «Xot Boks» bariga kelib turgan va hatto Roza erga tekkanidan keyin ham u bilan ba’zan uchrashib turgan. Frenkining biznesdagi ishlari yurishib ketgach esa ular kunora ko‘risha boshlashgan. Jo albatta bu haqda bilmagan. Uning o‘sha paytlarda ishi orqaga ketgan va xotiniga u xohlagan hamma narsani sotib olib berishga qurbi yetmagan. Roza esa o‘zi istagan narsani olib bermagan erkaklarga toqat qilolmaydi.

Jo qaysar Frenkiga qo‘pol hazil qiladi, Frenki esa Rozani Bruklinga olib ketadi.

-Nima ham derdim,-dedim uning hikoyasini eshitib bo‘lgach,-bunaqa gaplarni eshitish yoqimsiz. Senga achinaman…

-Yaxshisi, qaysar Frenkiga achin,-quvnoqlik bilan javob qaytardi Jo.-Agar bu senga kamlik qilsa, Rozaga ham achin.

Nihoyat Jo uyiga ketishga taraddudlandi, ammo avval tamaki do‘konidagi telefondan Mindi restoraniga qo‘ng‘iroq qildi. U ayollar ovozi bilan Peggi Joys ekanligini, qaysidir bir manzilga to‘y marosimi uchun olti yuz dona buterbrodga buyurtma bermoqchiligini aytdi. Albatta, unday manzilning o‘zi yo‘q, bo‘lgan taqdirda ham hech kim uncha buterbrodga pul to‘lashni istamaydi.

Keyin Jo mashinasiga o‘tirdi va uyiga jo‘nadi.

Bir necha kundan keyin Bruklinda Joning pivoxonasida ishlaydigan ikki yigitning qopga solingan jasadi topilganini gazetada o‘qib qoldim. Politsiyadagilar ular qaysar Frenkining biznesiga xalaqit berishga urinishganini aytishardi. Ammo birorta ham politsiyachi ularni Frenki o‘ldirganini ta’kidlay olmasdi. Chunki bunga hech qanday dalil yo‘q edi.

Qop bilan bog‘liq voqea shunchaki ish emas, bunga mahorat kerak. Odamni qopga tiqish uchun avval uni uxlatish kerak, axir qaysi ahmoq qopga o‘zi tushadi. Buning uchun uyqu dori berish kerak deyishadi, ammo haqiqiy mutaxassislarning fikricha, qopga solmoqchi bo‘lgan odamingning boshiga to‘qmoq bilan yaxshilab tushirish kifoya.

Xullas, odamning bo‘yniga sirtmoq solishadi va arqonning bir uchini tizzalari orqasidan o‘tkazib bog‘lashadi. Uni shu holatda qopga tiqishadi va biror joyga tashlab ketishadi. Bechora o‘ziga kelgach, qopdan chiqishga urinadi. U bukilgan tizzalarini to‘g‘rilamoqchi bo‘ladi va bo‘ynidagi sirtmoq tortilib, bir ozdan keyin bo‘g‘ilib o‘ladi.

Ikki kundan keyin Klinton-stritda sayr qilib yurgan ikki bruklinlikni noma’lum shaxslar bo‘g‘ib o‘ldirishganini eshitdim. Aytishlaricha, o‘lganlar qaysar Frenkining do‘stlari, ularni o‘ldirganlar esa garlemliklar ekan.

Tez orada Bruklinda g‘alati voqealar yuz berayotganini tushundim. Bir haftadan keyin u yerda qopga solingan yana bir jasad topildi. Bu safargi qurbon hazilkash Joning akasi Freddi edi.

Ish shunga borib yetdiki, bruklinliklar kartoshka solingan qopni o‘zlari ochgani qo‘rqib qolishdi va buning uchun politsiya chaqiradigan bo‘lishdi.

Bir kuni kechqurun hazilkash Joni ko‘rib qoldim. Bu safar u yolg‘iz o‘zi o‘tirardi va uning nimadandir tashvishda ekanligini ko‘rib xalaqit bergim kelmadi. Uning yonidan o‘tib ketmoqchi edim, qo‘limdan tutib to‘xtatdi. Unga akasining o‘limi sababli ta’ziya bildirdim.

-Nima deyishmasin, Freddi ahmoqlik qildi,-dedi Jo.-Roza uni Bruklinga taklif qilgan. U Freddidan meni Roza bilan rasman ajrashishga unatishni so‘ramoqchi bo‘lgan. Bechora akam Roza ikkimizni yarashtirmoqchi bo‘lgandi, buning o‘rniga qopga solindi. Uni Rozanikidan qaytayotganida ushlashgan. Bunda Rozaning ham qo‘li bor deyolmayman, ammo akam uning aybi bilan o‘ldi.

Jo kuldi, ammo uning kulgisi menga g‘alati tuyuldi. Jo gapini davom ettirdi:

-Men qaysar Frenkiga zo‘r hazil qilmoqchiman.

-Yo‘q, Jo,-dedim men.-Yaxshisi, uni unut. Unda hazil tuyg‘usi yo‘q.

-E yo‘q,-e’tiroz bildirdi Jo,-mendan Rozani tortib olishga hazil tuyg‘usi bo‘ldi-yu. Eshitishimcha, u Rozani qattiq sevarkan. Men zo‘r hazil tayyorlab qo‘yganman-Frenkining oldiga qopda o‘zim boraman.

Uning nimani mo‘ljallaganini tushunmadim.

-Sent-luislik og‘aynim qaysar Frenkining qoplar bilan bog‘liq buyurtmalarini bajaradi. Uning ismi Roups Makgonigl. U Freddi mening akam ekanligini eshitib g‘azabga mindi va Frenkiga hazil qilishimda yordam bermoqchi. Kecha Frenki Roupsni uyiga chaqirgan va meni qopga solib uning oldiga olib kelishini so‘ragan. U Rozadan akamning nima deganini eshitgan. Men akamga u bilan hech qachon ajrashmasligimni aytgandim. Xullas, Roups menga hamma gapni aytib berdi va men uni yana Frenkining oldiga jo‘natib yubordim. Men ertaga kechqurun Bruklinda bo‘laman va Roups meni qiynalmasdan qopga joylaydi.

-Qaysar Frenkining oldiga qopda borishdan xavfliroq narsa bo‘lmasa kerak,-dedim.-Bu qanaqa hazil ekanligiga tushunmadim.

-Nimasini tushunmaysan!-xitob qildi Jo.-Hazilim shuki, men qopda qo‘l-oyog‘im bog‘liq holda bo‘lmayman va ikkala qo‘limda to‘pponcha bo‘ladi. Qopni ochganida ro‘parasida to‘pponcha bilan men paydo bo‘lsam Frenki qanday ahvolga tushishini ko‘z oldingga keltirib ko‘r.

Haqiqatan ham Jo ikkita to‘pponcha ushlab qaysar Frenkining oldida paydo bo‘lganida uning qanday taajjubga tushishini tasavvur qilsa bo‘ladi.

-Aytgancha,-dedi Jo,-Roups Makgonigl ham har ehtimolga qarshi o‘sha yerda bo‘ladi.

Jo ketdi, men bo‘lsam uning qop ichidan to‘pponcha bilan chiqishini tasavvur qilib iljaydim.

Shundan keyin Jo bilan uchrashmadim, ammo bu voqea nima bilan tugaganini aytib berishdi.

Roups keltirgan qopni qaysar Frenkining o‘zi yerto‘laga olib tushibdi. U yonidan to‘pponcha olib Jo yotgan qopni ochib o‘tirmasdan unga qarata oltita o‘q uzibdi.

Aytishlaricha, yerto‘laga politsiyachilar bostirib kirib uni qotillikda ayblashganida Frenkining ko‘zi chanog‘idan chiqib ketay debdi.

Ma’lum bo‘lishicha, Roupsdan Joning rejasi haqida ma’lumot olgan qaysar Frenki qopdagi qurbonini bir yoqli qilmoqchi bo‘lgan. Tabiiyki, Roups bu haqda Joga aytgan va u o‘zining hech kimda yo‘q hazilkashlik mahoratini ishga solgan.

Qaysar Frenkiga olib borilgan qopga esa albatta Jo emas, balki oyoq-qo‘li bog‘langan, og‘ziga latta tiqilgan Roza solingan ekan.

Rus tilidan Dilshodbek Asqarov tarjimasi

 


Muallif: Deymon Ranon
Ma’lumotlarni rus tilida o‘qing👇
Я был у Минди на Бродвее, когда вдруг почувствовал ужасную боль в левой ноге. Я не выдержал боли, вскочил и выругался.

Я заметил, что мне поставили «паровоз» и вокруг стоял забавный мастер разных шуток.

Хотите знать, что такое «Паровозча»? Вы зажигаете спичку на ботинке человека, входящего в ресторан. Тут же начинается история, которая заставляет всех смеяться.

Шутка Джо в этом плане мастер фаранг. Он приближается к своей «жертве» так незаметно, что я могу поклясться: Джо может даже надеть «пароварку» на ногу мыши, если у мыши есть туфли. Даже если человек слишком разозлится, он может выйти из ситуации. А те, кто носит дорогую обувь, часто застревают в ней.

Но Джо все равно, кто в какой обуви ходит. Однажды, когда он собственноручно поставил «пароход» на упрямого Фрэнки, ему в голову пришла одна мысль: до добра это не доведёт.

…Кайзер Фрэнки живет в Бруклине, здесь он вполне респектабельный человек. В любом случае, такие шутки ему не подобает. Кроме того, у Фрэнки нет чувства юмора, и никто никогда не слышал ее смеха. Пока Фрэнки был на Бродвее, разговаривая с разными людьми из Бронкса, Джо устроил для него «паровую катушку». Конечно, он не засмеялся, а посмотрел на Джо и сказал что-то по-итальянски.

Настоящая фамилия Цезаря Фрэнки итальянская, похожая на Ферокчо, и я слышал, что он родом из Сицилии. Он долгое время жил в Бруклине. Фрэнки начинал как мелкий продавец, а теперь стал крупным трейдером. Ему было за тридцать, волосы у него были черные, глаза зоркие.

Никто не знает о нем больше, чем это.

Я взбесился, когда Джо разыграл его. Думаю, Фрэнки воспринял шутку как оскорбление и напал на всех в Гарлеме.

Когда Джо сказали, что он зашел слишком далеко, он только рассмеялся. Джо не виноват, что у Фрэнки нет чувства юмора. Он также сказал, что повторит эту шутку еще раз, когда будет удобное время…

Я оказался прав: рядом со мной забавный Джо, держась за живот и смеясь. Что еще хуже, к нему присоединилась группа смеющихся бездельников, а Джо не шутил, когда никого не было рядом.

Я потянулся, чтобы увидеть его. Сразу же раздался новый взрыв смеха, и Джо держал в руке мягкий, клейкий кусок сыра, когда он спросил меня.

Я плачу с того дня, как умер. И мне очень понравилось, когда Джо вытер остатки сыра об окно машины в углу ресторана.

Я спросил Джо, как идут дела на пивоварне, принадлежащей двум его братьям. Он сказал, что все в порядке. Потом я спросил о его жене и моей старой знакомой Розе: я знал ее еще с тех пор, как она пела в баре Hot Box.

Услышав мой вопрос о Розе, Джо воскликнул:

— Посмотри на свой вопрос! Разве ты не слышал? Прошло два месяца с тех пор, как она ушла от меня и нашла упрямого Фрэнки. Сейчас он живет в Бруклине, недалеко от Фрэнки.

В этот момент он начал смеяться, схватившись за живот. Наконец он перестал смеяться, и я спросил его, что в этом смешного.

«Почему бы тебе не быть забавным,» сказал Джо. Правда, у Фрэнки есть бизнес в Бруклине, но Розе придется потратить много денег, чтобы он не бросил ее.

Меня удивило, что он не потерял чувство юмора даже в такой ситуации.

Как оказалось, упрямый Фрэнки знал Розу задолго до того, как она туда попала. Он часто приходил в бар Hot Box и даже иногда встречался с Розой после того, как она взялась за дело. Когда работа Фрэнки в бизнесе пошла в гору, они начали встречаться. Джо, конечно, не знал об этом. В то время его работа была позади, и он не мог позволить себе покупать жене все, что она хотела. Роза терпеть не может мужчин, которые не дают ей того, чего она хочет.

Джо разыгрывает упрямого Фрэнки, и Фрэнки берет Розу в Бруклин.

«Что бы я ни говорил, — сказал я, выслушав его рассказ, — неприятно слышать такие вещи». Мне жаль тебя…

— Что ж, пожалей упрямого Фрэнки, — весело ответил Джо.

В конце концов, Джо не решился идти домой, но сначала позвонил в ресторан Минди с телефона табачной лавки. Она сказала женским голосом, что она Пегги Джойс и что она хочет заказать шестьсот бутербродов на свадьбу в определенном месте. Конечно, такого адреса нет, а даже если и есть, платить за бутерброд никто не хочет.

Затем Джо сел в свою машину и поехал домой.

Несколько дней спустя я прочитал в газете, что в мешках нашли двух парней, которые работали на пивоварне Joe’s Brewery в Бруклине. В полиции заявили, что пытались вмешаться в дела упрямого Фрэнки. Но ни один полицейский не мог утверждать, что их убил Фрэнки. Потому что не было никаких доказательств этому.

История с мешком — это больше, чем просто работа, она требует навыков. Чтобы посадить человека в мешок, его надо сначала усыпить, ведь любой дурак сам в мешок попадет. Говорят, что для этого нужно дать снотворное, но, по мнению настоящих знатоков, достаточно ударить того, кого вы хотите усыпить, молотком по голове.

Итак, на шею человека надевают петлю и завязывают один конец веревки за коленями. В этом случае его кладут в пакет и где-то оставляют. Когда бедняга пришел в себя, он попытался выбраться из мешка. Он пытается выпрямить согнутые колени, но петля на его шее затягивается, и он чуть позже задыхается.Через два дня я узнал, что двое бруклинцев были задушены неизвестными во время прогулки по улице Клинтон. Говорят, что погибшие были друзьями упрямого Фрэнки, а убившие их были из Гарлема.

Вскоре я понял, что в Бруклине происходят странные вещи. Через неделю там нашли еще одно тело, завернутое в мешок. На этот раз жертвой стал Фредди, старший брат Джо.

Дошло до того, что бруклинцы боялись сами открывать мешок с картошкой и вызывали полицию.

Однажды вечером я увидел шутника Джо. На этот раз он сидел один, и, видя, что он чем-то обеспокоен, мне не хотелось его прерывать. Я собиралась пройти мимо него, он остановил меня, взяв за руку. Я выразил ему соболезнования в связи со смертью его брата.

— Кто бы что ни говорил, Фредди был глуп, — сказал Джо, — Роза пригласила его в Бруклин. Он хотел попросить Фредди заставить меня официально развестись с Розой. Мой бедный брат Роза пытался нас помирить, но вместо этого его посадили в мешок. Его поймали на обратном пути от Розы. Не могу сказать, что Роза приложила к этому руку, но из-за нее погиб мой брат.

Джо рассмеялся, но его смех показался мне странным. Джо продолжил:

— Я хочу подшутить над упрямым Фрэнки.

«Нет, Джо, — сказал я, — лучше забудь об этом». У него нет чувства юмора.

«Нет, — возразил Джо, — у меня хватило чувства юмора отобрать у меня Розу». Я слышал, что он очень любит Розу. Я приготовил отличный розыгрыш — я сам пойду к Фрэнки в мешке.

Я не понял, что он имел в виду.

— Мой брат из Сент-Луиса принимает упрямые заказы Фрэнки. Ее зовут Роуз МакГонигл. Он приходит в ярость, когда слышит, что Фредди мой брат, и хочет помочь мне разыграть Фрэнки. Вчера Фрэнки позвал Верупса к себе домой и попросил положить меня в мешок и привести к нему. Он слышал, что мой брат сказал от Розы. Я сказал своему брату, что никогда не разведусь с ним. Итак, Роупс рассказал мне все об этом, и я отправил его обратно к Фрэнки. Я буду в Бруклине завтра вечером, и Веревки без труда поймают меня.

— Нет ничего опаснее, чем идти к Цезарю Фрэнки в мешке, — сказал я.

«Чего ты не понимаешь!» — воскликнул Джо. Представь, каким был бы Фрэнки, если бы я появился перед ним с пистолетом, когда он открыл сумку.

Действительно, можно только представить удивление Джо, когда он появился перед упрямым Фрэнки с двумя пистолетами в руке.

— Кстати, — сказал Джо, — на всякий случай там будет Веревка Макгонигл.

Джо ушел, и я посмеялся над тем, что он вылезает из сумки с пистолетом.

Я не встречал Джо после этого,но рассказали, чем закончилось это событие.

Упрямый Фрэнки сам отнес сумку, принесенную Веревками, в подвал. Он вынул из бока пистолет и произвел шесть выстрелов в Джо, не открывая сумку, в которой тот лежал.

Говорят, что глаз Фрэнки собирался вылезти из глазницы, когда полиция ворвалась в подвал и обвинила его в убийстве.

Оказывается, упрямый Фрэнки, получив информацию о плане Джо от Веревки, хотел в одностороннем порядке убить свою жертву в мешке. Естественно, Роупс рассказал об этом Джо, и тот пустил в ход свои неподражаемые остроты.

И сумка, которую Цезарь отнес Фрэнки, была точно не Джо, а Роза со связанными ногами и тряпкой, засунутой в рот.

Перевод с русского Дильшодбека Аскарова

Автор: Дэймон Ранон
[/spoiler]

This domain is for use in illustrative examples in documents. You may use this domain in literature without prior coordination or asking for permission.

More information...

Если вам понравилась статья, поделитесь ею с друзьями в социальных сетях.
Sirlar.uz

;-) :| :x :twisted: :smile: :shock: :sad: :roll: :razz: :oops: :o :mrgreen: :lol: :idea: :grin: :evil: :cry: :cool: :arrow: :???: :?: :!: