Kunlardan bir kuni Tulki bilan Turna do‘st bo’lishib, birga yashay boshlashibdi. Turna bola ochibdi. Ularni ko‘z qorachig‘iday asrab, ardoqlabdi. Tulki esa Turnaning bolalariga ko‘z olaytirib: «Yesang maza qilasan-da», — debdi ichida.
Bir kuni Tulki bilan Turna ovqat izlab chiqishibdi. Turna uzoqqa, ko‘lga uchib ketibdi. Tulki darrov iziga qaytibdida, Turnaning bolalaridan semizginasini tutib yeb, qornini to‘yg‘azib olibdi.
Bir vaqt Turna kelibdi.
Tulki ko‘z yoshi to‘kibdi:
— Sho‘rimiz quridi. Kelsam, bir bolang yo‘q…
Turna kechasi bilan yig‘lab chiqibdi. Tong otibdi. Ular yana ovqat izlab ketibdi.
Kechqurun ovdan qaytishganda yana Turnaning bir bolasi yo‘q ekan.
— Buni baqa yegan, shu yerda baqaning yurganini ko‘rgandim, — deb aldabdi Tulki.
Ertalab Turna baqadan o‘ch olgani ko‘lga ketibdi. U ko’lni alg‘ov-dalg‘ov qilib, baqalarni in-inlariga quvib yuboribdi. Keyin uyiga kelibdi.
Kelib qarasa, oxirgi bolasi ham yo‘q emish.
— Nima bo‘ldi? — debdi Turna.
— Uying kuydi, — debdi Tulki.
Turna o‘zini qo‘yarga joy topolmabdi.
Tulki bo‘lsa, bir chekkada jimgina yotgan emish. U Turnaning o‘zini ham yeyish payida ekan.
Turna:
— Do‘stim, bu yerda bizga kun yo‘q ekan, yur ketamiz, ko‘l orqasida ovqat mo‘l, — debdi.
— Ko‘ldan qanday o‘taman, qanotim yo‘q-ku! – debdi Tulki.
— O‘zim ko‘tarib o‘tkazaman, — debdi Turna.
Bu Tulkiga ma’qul tushibdi.
— Yerni ko‘ryapsanmi? — deb so‘rabdi u.
— Ha, mushtday bo‘lib ko‘rinyapti.
Turna yana yuqori ko‘tarilibdi.
— Endi-chi? — deb so‘rabdi u.
— Tangaday bo‘lib ko’rinyapti.
— Yaxshi, — debdi Turna va changalini yozib, Tulkini tashlab yuboribdi.
— Bolaxo‘rning jazosi — shu!
Tulki esa yerga tushib, chilparchin bo‘lib ketibdi.
Ma’lumotlarni rus tilida o‘qing👇
Однажды Фокс и Крейн подружились и начали жить вместе. Мальчик-кран открыл. Он берег их, как зеницу ока. А лиса посмотрела на Журавлиных детей и сказала себе: «Хорошо поешь».
Однажды Лисица и Журавль отправились на поиски еды. Журавль улетел далеко к озеру. Лисица тут же вернулась на свой след, поймала и съела самого толстого из детей Журавля и набила ему желудок.
Однажды пришла Турна.
Лисица плакала:
— Наша соль высохла. Когда я приду, у тебя не будет ребенка…
Журавль ушел с криком в ночь. Это рассвет. Они снова пошли искать еду.
Когда вечером они вернулись с охоты, одного из детей Журавля не было.
«Его съела лягушка, я видела, как тут лягушка ходила», — сказала Лиса.
Утром Журавль пошел к озеру, чтобы отомстить лягушке. Он всколыхнул озеро и прогнал лягушек. Потом он пришел домой.
Когда он пришел и посмотрел, последнего ребенка уже не было.
«Что случилось?» — сказал Крейн.
«Ваш дом сгорел», — сказал Лис.
Кран не мог найти место, чтобы поставить себя.
Если есть лиса, она спокойно лежит на одном конце. Он сам собирается съесть Журавля.
Кран:
«Друг мой, раз у нас здесь мало времени, пошли, за озером полно еды», — сказал он.
«Как я могу пересечь озеро, у меня нет крыльев!» — сказал Фокс.
— Я сам понесу, — сказал Крейн.
Это порадовало Лиса.
— Ты видишь землю? он спросил.
«Да, это похоже на кулак».
Кран снова поднялся.
«Что теперь?» он спросил.
— Похоже на монету.
— Хорошо, — сказал Журавль и отшвырнул Лису.
— Это наказание пожирателя детей!
Лисица упала на землю и разбилась на куски.
[/spoiler]
This domain is for use in illustrative examples in documents. You may use this domain in literature without prior coordination or asking for permission.
More information...