Yoʻldosh Shamsharov haqida batafsil ma’lumotlar, tarjimai hol

Yoʻldosh Shamsharov haqida batafsil ma’lumotlar, tarjimai hol

Mohir jurnalist va yozuvchi Yoʻldosh Shamsharov 1907 yilda Namangan viloyati Chust tumaniga qarashli Olmos qishlogʻida tavallud topgan. Avval eski maktabda, soʻngra yangi maktabda hamda qisqa pedagogik kurslarda taʼlim olgan.

20-yillarning oʻrtalaridan boshlab yoshlar tashkilotlarida rahbar va tashkilotchi sifatida faoliyat koʻrsatgan. 1933 yilda Fargʻona Davlat instituti (hozirgi universitet) qoshidagi til va adabiyot fakultetini tamomlagan.

Keyin Toshkentga kelib, avval “Yosh leninchi” (hozirgi “Turkiston”) gazetasida masʼul kotib, soʻng esa “Lenin uchquni” (hozirgi “Tong yulduzi”) gazetasining masʼul muharriri vazifalarida ishlaydi. Maʼlum muddat Oʻzbekiston Kompartiyasi Markaziy Qoʻmitasida nashr ishlari boʻyicha boʻlim boshligʻi, “Qizil Oʻzbekiston” (hozirgi “Oʻzbekiston ovozi”) gazetasida masʼul kotib vazifalarini bajaradi.

Yoʻldosh Shamsharov ocherknavis, hikoyanavis, publitsist, qolaversa, romannavis sifatida keng kitobxonlar ommasi eʼtiborini qozongan. Uning ocherk va hikoyalardan tarkib topgan “Orzigul”, “Jasorat yoʻli”, “Inson qalbi”, “Gʻurumsaroyliklar”, “Paxta manbai”, “Mashhurlik”, “Daryo” kabi toʻplamlari mehnatkash va bunyodkor xalqimizning orzu-armonlari ifodasi sifatida maʼlumdir. Yoʻldosh Shamsharov romannavis sifatida ham qalam tebratgan. “Chiroq” (1973) romani uning qalamiga mansubdir.

Adib mohir tarjimon sifatida ham samarali faoliyat koʻrsatdi. Xususan, I. Turgenevning “Arafa”, “Dvoryanlar uyasi”, “Mumu”, D. Defoning “Robinzon Kruzo” hamda G. Nikolayevaning “Oʻrim” kabi romanlarini tarjima qildi.

Y. Shamsharov “Oʻzbekiston Respublikasida xizmat koʻrsatgan madaniyat xodimi”, “Oʻzbekiston xalq yozuvchisi” unvonlariga sazovor boʻlgan.

“Oʻzbek adiblari” (S. Mirvaliyev, R. Shokirova. Toshkent, Gʻafur Gʻulom nomidagi adabiyot va sanʼat nashriyoti 2016) kitobidan.
Ma’lumotlarni rus tilida o‘qing👇
Опытный журналист и писатель Юлдош Шамшаров родился в 1907 году в селе Олмос Чустского района Наманганской области. Он получил образование сначала в старой школе, затем в новой школе и на кратких педагогических курсах.

С середины 20-х годов работал руководителем и организатором в молодежных организациях. В 1933 году окончил лингвистический факультет Ферганского государственного института (ныне университет).

Затем он приехал в Ташкент и работал сначала ответственным секретарем в газете «Ёш Ленинчи» (ныне «Туркестан»), а затем главным редактором газеты «Ленин Учкуни» (ныне «Тонг тызнизи»). Некоторое время он был заведующим издательским отделом ЦК Компартии Узбекистана, ответственным секретарем газеты «Кызыл Узбекистан» (ныне «Голос Узбекистана»).

Юлдош Шамшаров завоевал внимание широкой читательской аудитории как эссеист, новеллист, публицист, а также писатель. Его сборники очерков и рассказов, такие как «Орзигул», «Жасорат йоли», «Инсан хали», «Гурумсаройликлар», «Хлопковый источник», «Слава», «Дарио» известны как выражение мечтаний нашего трудолюбивого и творческих людей. Юлдош Шамшаров также работал писателем. Роман «Свет» (1973) принадлежит ему.

Адиб также эффективно работал опытным переводчиком. В частности, он перевел такие романы, как «Арафа», «Дворянское гнездо» И. Тургенева, «Муму», «Робинзон Крузо» Д. Дефо, «Орим» Г. Николаевой.

Ю. Шамшаров удостоен званий «Заслуженный работник культуры Республики Узбекистан», «Народный писатель Узбекистана».

Из книги «Узбекские писатели» (С. Мирвалиев, Р. Шокирова. Ташкент, Изд-во литературы и искусства им. Гафура Гулома, 2016).
[/spoiler]

Если вам понравилась статья, поделитесь ею с друзьями в социальных сетях.
Sirlar.uz

;-) :| :x :twisted: :smile: :shock: :sad: :roll: :razz: :oops: :o :mrgreen: :lol: :idea: :grin: :evil: :cry: :cool: :arrow: :???: :?: :!: