Chumchuqvoy — O‘zbek xalq ertagi

Bor ekan-u, yo‘q ekan. Bir uyning bo‘g‘otida chumchuq oilasi yasharkan. Ota bilan ona palaponlarga galma-gal ovqat tashishar ekan…
Chumchuq bolalari asta-sekin mayin pat chiqarishibdi. Keyin qalin patlar kiyib olishibdi. Bir kuni eng katta chumchuq bola tavakkal qilib inidan sakrab yerga tushibdi. Uning hech qayeri og‘rimabdi.Chunki u sekin tushibdi. Uning sekin tushishiga qanotlari yordam beribdi. Chumchuqchaning o‘z holicha ovqat yeyayotganini ko‘rib ota-onasi xursand bo‘libdi.
Buni ko‘rgan boshqa chumchuq bolalari ham inidantushib kelishibdi. Ota-onasi ular oldida „chiriq-chiriqchiriq“ deb parvona bo‘libdi. Bu „chiriq-chiriq“ degani „yashanglar, bolalarim“, degani ekan.
Shu tarzda oradan bir necha kun o‘tibdi.Bir kuni Ahmad degan bola qo‘lida rogatka bilan
kelib qolibdi. U tekkanga tegib, tegmaganga kesakotadigan bola ekan.
Ahmadning daraxtda shoxdan shoxga qo‘nib, qurtqumursqa terib, yayrab o‘ynab yurgan chumchuqlarni ko‘rib g‘ashi kelibdi. U rogatkasidan ona chumchuqni mo‘ljallab tosh uchiribdi. Buni eng katta chumchuq bola sezib qolibdi. U ko‘ksini qalqon qilib, onasini to‘sibdi, lekin tosh zarbidan shu zahoti pitirlab yiqilibdi.
Ahmad sevinib: „Tegdi, tegdi!“ – deb qichqiribdi.
Lekin o‘ziga qarab irillab kelayotgan itni ko‘rib qochib qolibdi. Ona chumchuq bolasi oldida gir-gir
aylanibdi. Bolasining bir oyog‘i singan ekan. Chumchuqcha bir necha bor „chiriq-chiriq“ debdi. Bu:
„Onajon, meni dunyoga keltirdingiz, boqdingiz, o‘stirdingiz. Siz uchun jonimni berishga tayyorman“, degani ekan.Shu payt it chumchuqchani asta labiga qisibdida, egasi Rahimjonning oldiga olib boribdi. Rahimjon darrov chumchuqchaning oyog‘iga cho‘p bog‘labdi. Uni yashikka solib boqibdi. Ona chumchuq ham ovqat keltirib turibdi. Hozir chumchuqcha tuzalib ketganmish. Endi u o‘zi mustaqil yasharmish. Lekin har kuni onasiga salom berib, Rahimjonga rahmat aytib o‘tishni sira unutmasmish.
Ma’lumotlarni rus tilida o‘qing👇
То есть, то нет. Семья воробьев жила в подвале дома. Отец и мать по очереди несут еду на палапон…
Маленькие воробьи постепенно выпускают мягкие перья. Затем надевают густые перья. Однажды самый большой воробей рискнул, выпрыгнул из гнезда и приземлился на землю. Он нигде не болел, потому что падал медленно. Его крылья помогли ему медленно падать. Его родители были рады видеть, что воробей ест по-своему.
Увидев это, остальные дети-воробьи тоже согласились. Его родители кричали перед ними «чирик-чирикчирик». Этот «чирик-чирик» означает «живите, дети мои».
Так прошло несколько дней.Однажды мальчик по имени Ахмад с сумкой в ​​руке
прибыл. Он ребенок, который прикасается к кому-то и не прикасается ни к кому.
Ахмаду надоело смотреть, как воробьи перелетают с ветки на ветку, собирают муравьев и играют. Он бросил камень из рогатки в воробья-мать. Это заметил самый большой воробей. Он прикрыл грудь и заблокировал мать, но тут же был сбит с ног ударом камня.
Ахмед обрадовался и закричал: «Попало, попало!»
Но когда он увидел, что собака рычит на него, он убежал. Мать-воробей извивается перед своим детенышем
развернулся. У ребенка сломана одна нога. Воробей несколько раз сказал «гнилое-гнилое». Это:
«Мама, ты меня родила, вскормила, вырастила. Я готов отдать за тебя жизнь», — сказал он. В этот момент пес отнес воробья к его хозяину Рахимжону, нежно прижав его к губам. Рахимжон тут же привязал воробью палку к лапке. Он посадил его в клетку и выкормил. Мать-воробей также приносит еду. Сейчас воробей выздоровел. Сейчас он живет самостоятельно. Но ты не забывай каждый день здороваться с мамой и говорить спасибо Рахимжону.
[/spoiler]

This domain is for use in illustrative examples in documents. You may use this domain in literature without prior coordination or asking for permission.

More information...

Если вам понравилась статья, поделитесь ею с друзьями в социальных сетях.
Sirlar.uz

;-) :| :x :twisted: :smile: :shock: :sad: :roll: :razz: :oops: :o :mrgreen: :lol: :idea: :grin: :evil: :cry: :cool: :arrow: :???: :?: :!: