Amirqul Karim 1960 yil 2 sentyabrda Qashqadaryo viloyati, Shahrisabz tumanidagi Yangi qishlogʻida tugʻildi. 1977 yilda oʻrta maktabni tugallab, bir muddat “Eskianhorkanalqurilish” trestida ekskavatorchi boʻlib ishladi.
1979 yilda Toshkent davlat universiteti (hozirgi OʻzMU)ning jurnalistika fakultetiga oʻqishga kirib, 1983–1985 yillarda oʻqishni Leningrad davlat universitetida davom ettirdi. 1994 yilda Hindiston Javoharlaʼl Neru universitetining Ommaviy axborot vositalari institutini tugatdi.
Mehnat faoliyatini “Turkiston” gazetasida boshlab (1985–89), “Yosh kuch” jurnalida boʻlim boshligʻi (1989–91), Oʻzbekiston Milliy axborot agentligida xodim, boʻlim boshligʻi (1991–1996), Xalqaro axborot tahririyati Bosh muharriri, Oʻzbekiston Milliy matbuot markazi raisi (1996–2003), ayni vaqtning oʻzida Oʻzbekiston Jurnalistlar uyushmasi raisi, “Hurriyat” gazetasi Bosh muharriri (2002–2003) vazifalarida ishladi. 2003 yildan Xalqaro “Oltin meros” xayriya jamoat fondi Boshqaruvi raisi vazifasida faoliyat yuritadi.
1975 yildan matbuotda sheʼrlari, tarjima va publitsistik maqolalari bilan ishtirok etib keladi.
“Kuzda gullagan daraxt”, “Oq tunlar”, “Shabnam terayotgan quyosh”, “Ilinj”, “Sening gullaring” kabi sheʼriy toʻplamlar muallifi. “Shabnam terayotgan quyosh” (“Yangi asr avlodi”, 2011) sheʼriy kitobi ana shu toʻplamlar majmuasidir. 2015 yilda uning “Buyuklik yoʻli”, “Koʻk qushlari”, “Tarixning uzilgan parchasi” kabi sheʼriy va publitsistik asarlari chop etildi. U “Amir Temur oʻgitlari” (1990) kitobi mualliflaridan biri.
Amirqul Karim tarjima sohasida ham faoliyat yuritib, V. Cherevanskiy, J. Steynbek, V. Visotskiy, Basyo sheʼrlarini ona tilimizga tarjima qildi.
Bulardan tashqari, “Basyo yurti moʻjizalari”, “Mukammal insonni izlab” nomli publitsistik maqolalar turkumini, Alisher Navoiy, Bobur sheʼriyati, zamonaviy oʻzbek shoirlari ijodi haqidagi qator maqolalarini eʼlon qildi.
Uning Vatan, ona yurt, insoniylik, sevgi va sadoqatni madh etuvchi sheʼrlari asosida qoʻshiqlar ham yaratilgan.
Amirqul Karim ijodiy va ijtimoiy faoliyati tufayli bir necha marotaba Oʻzbekiston Jurnalistlar ijodiy uyushmasining “Yilning eng yaxshi jurnalisti” mukofotini olgan, Oʻzbekiston Yozuvchilar uyushmasining “Vatan uchun yashaylik!” tanlovi gʻolibi (2012) boʻlgan.
“Oʻzbek adiblari” (S. Mirvaliyev, R. Shokirova. Toshkent, Gʻafur Gʻulom nomidagi adabiyot va sanʼat nashriyoti, 2016) kitobidan.
Ma’lumotlarni rus tilida o‘qing👇
Амиркул Карим родился 2 сентября 1960 года в селе Янги Шахрисабзского района Кашкадарьинской области. В 1977 году окончил среднюю школу и некоторое время работал экскаваторщиком в тресте «Эскианхорканалкурилиш».
В 1979 году поступил на факультет журналистики Ташкентского государственного университета (ныне УзМУ), а в 1983-1985 годах продолжил обучение в Ленинградском государственном университете. В 1994 году окончил Институт средств массовой информации Индийского университета им. Джавахарлала Неру.
Начал работать в газете «Туркистон» (1985-89 гг.), заведующий отделом в журнале «Ёш Куч» (1989-91 гг.), сотрудник, заведующий отделом в Национальном информационном агентстве Узбекистана (1991-1996 гг.). , главный редактор редакции международных новостей, председатель Национального пресс-центра Узбекистана (1996-2003 гг.), одновременно председатель Союза журналистов Узбекистана, главный редактор газеты «Хуррият» (2002-2003 гг.). С 2003 года работает Председателем Правления Международного благотворительного общественного фонда «Золотое наследие».
С 1975 года участвует в прессе со своими стихами, переводами и публицистическими статьями.
Автор поэтических сборников «Дерево, цветущее осенью», «Белые ночи», «Солнце собирает росу», «Илинь», «Твои цветы». Сборник стихов «Шабнам Терьяхан Сольск» («Поколение New Age», 2011) представляет собой комплекс этих сборников. В 2015 году были опубликованы его поэтические и публицистические произведения, такие как «Путь величия», «Синие птицы», «Осколок истории». Является одним из авторов книги «Учение Амира Темура» (1990 г.).
Амиркул Карим также работал в сфере переводов и переводил на наш родной язык стихи В. Череванского, Ю. Стейнбека, В. Высоцкого, Басё.
Кроме них он опубликовал серию публицистических статей «Чудеса страны Басё», «В поисках идеального человека», Алишера Навои, поэзии Бабура, произведений современных узбекских поэтов.
На его стихи также были созданы песни, воспевающие Родину, Родину, человечество, любовь и верность.
Благодаря своей творческой и общественной деятельности Амиркул Карим несколько раз удостаивался премий «Лучший журналист года» Творческого союза журналистов Узбекистана, «Жить для страны!» Союза писателей Узбекистана. стал победителем конкурса (2012).
Из книги «Узбекские писатели» (С. Мирвалиев, Р. Шокирова. Ташкент, издательство литературы и искусства им. Гафура Гулома, 2016).
[/spoiler]
This domain is for use in illustrative examples in documents. You may use this domain in literature without prior coordination or asking for permission.
More information...