Qadim zamonlarda bir mamlakatda donishmand bir qirol hukmronlik qilgan ekan. Uning farzandi yo‘q ekan. Kunlardan bir kuni qirol: “Mamlakatdagi eng vijdonli bolani topib, uni o‘zimga o‘g‘il qilib olsam”, deb o‘ylabdi va mamlakatdagi barcha bolalarga gul urug‘i ulashishni buyuribdi.
“Kimki shu urug‘dan eng chiroyli gul yetishtirsa shu mening o‘g‘lim yoki qizim bo‘ladi”,- deb e’lon qilibdi.
Hamma bolalar urug‘ni ekib, parvarish qila bosh-lashibdi.
Rustambek degan bola ham urug‘ni ekib, rosa parvarish qilibdi. Lekin bir oy o‘tsa hamki, gultuvakka ekilgan urug‘ qilt etmasmish.
“Bu qanaqasi bo‘ldi?” ̶ debdi hayron bo‘lib Rustambek, u axiri onasidan so‘rabdi.
— Nega men ekkan urug‘ unib chiqmayapti?
Onasi ham shundan tashvishlanib yurgan ekan:
— Tuprog‘ini yangilab ko‘r-chi, — debdi.
Rustambek gultuvakdagi tuproqni almashtiribdi. Bu safar ham urug‘ ko‘karmabdi.
Qirol gullarni ko‘radigan kun yetib kelibdi. Hamma bolalar yasanib-tusanib, tuvakda o‘zlari o‘stirgan gullarni ko‘tarib yo‘lga chiqishibdi. Ularning hammasi valiahd bo‘lish orzusida ekan. Negadir qirol gullarga qarab hamma bolalarning oldidan o‘tib ketaveribdi. Uning chehrasida shodlikning uchquni ham ko‘rinmabdi.
U bir uyning oldida bo‘sh tuvak ko‘tarib yig‘lab turgan Rustambekni ko‘rib qolibdi.
— Nima uchun sen bo‘sh tuvak ushlab turibsan? — deb so‘rabdi.
Rustambek piq-piq yig‘lab, kunlardan bir kuni birovning bog‘idan egasiga bildirmasdan olma uzganini, shuning uchun bo‘lsa kerak, qancha urinsa ham urug‘ni undira olmaganini gapirib beribdi.
Bu gapni eshitib qirol Rustambekni ko‘rsatib:
— Mana mening pok vijdonli o‘g‘lim,- debdi.
Odamlar orasida g‘avur-g‘uvur boshlanibdi:
— Qirol nima uchun gultuvagi bo‘sh bolani o‘g‘il qilib oldi?
Shunda qirol tushintirib beribdi:
— Ey xaloyiq, men bolalarga ulashgan gul urug‘i qaynatilgan edi.
Shundan keyingina odamlar qirolning fikrini maqullashibdi. Rang -barang gullar ko‘tarib turgan bolalarning yuzlari uyalganlaridan qip-qizarib ketibdi. Chunki ularning hammasi boshqa gul urug‘i topib ekkan ekanlar-da.
Manba: Gul o‘stirolmagan bola
Ma’lumotlarni rus tilida o‘qing👇
Давным-давно страной правил мудрый король. У него нет детей. Однажды царь подумал: «Я найду самого совестливого мальчика в стране и возьму его себе в сыновья» и приказал раздать семена цветов всем детям страны.
«Тот, кто вырастит из этого семени самый красивый цветок, будет моим сыном или дочерью», — объявил он.
Все дети посадили семена и стали ухаживать за ними.
Мальчик по имени Рустамбек посадил семя и хорошо за ним ухаживал. Но даже если пройдет месяц, семя, посаженное в гултуваку, не прорастет.
«Как это было?» ̶ удивленно спросил Рустамбек, наконец спросил он у матери.
«Почему семя, которое я посадил, не проросло?»
Его мать тоже беспокоилась по этому поводу:
«Попробуйте обновить почву», — сказал он.
Рустамбек заменил грунт в горшке. И в этот раз семена не взошли.
Настал день, когда король увидит цветы. Все дети оделись и пошли, неся цветы, выращенные в саду. Все они мечтают стать наследным принцем. По какой-то причине король все время проходил мимо всех детей, смотрящих на цветы. На его лице не было искорки радости.
Он видел, как Рустамбек плакал перед домом, держа в руках пустую кастрюлю.
«Почему ты держишь пустой горшок?» он спросил.
Рустамбек горько заплакал и рассказал, что однажды он сорвал яблоко с чьего-то сада, не сказав хозяину, и поэтому не смог собрать семян, как ни старался.
Услышав это, царь указал на Рустамбека:
«Вот мой сын с чистой совестью», — сказал он.
Среди людей начался переполох:
— Почему царь взял в сыновья мальчика с пустым желудком?
Тогда король объяснил:
— О люди, семена цветов, которыми я поделилась с детьми, были сварены.
Только тогда народ согласился с мнением царя. Лица детей, несущих разноцветные цветы, покраснели от смущения. Потому что все они нашли другие семена цветов и посеяли их.
Источник: Ребенок, у которого не вырос цветок
[/spoiler]
This domain is for use in illustrative examples in documents. You may use this domain in literature without prior coordination or asking for permission.
More information...