Bundan ancha yillar ilgari Xitoyda mergan Iy degan mashhur ovchi yashagan ekan. U parrandalarni ham, quyon, tulki kabi mayda jonivorlarni ham, ayiq, to‘ng‘iz, yovvoyi qo‘y singari katta hayvonlarni ham ovlayverar ekan.
Ovchi Iy o‘ljani shunday aniq otar ekanki, hyech qachon mo‘ljalga borib tegdimi-tegmadimi deb qarab turmas ekan. Yoyni otgan zahoti ot choptirib o‘ljaga yetib olar ekan.
Butun Xitoyda unga teng keladigan mergan yo‘q ekan. Faqat uningshogirdi Fin Mingina u bilan bellasha olar ekan. Merganlar uzoqdan turib bir-birlariga qarab nayza otsalar, ular havoda to‘qnashib jaranglar va uchqunidan o‘t chaqnar ekan. Biroq Fin Min mergan Iyga o‘xshab dushmanning nayzasini og‘zi bilan tutib olib, g‘ajib tashlash mahoratiga ega emas ekan.
Nima bo‘libdi-yu, bir kuni Xitoy mamlakati boshiga musibat tushibdi. Osmonda birdaniga o‘nta quyosh paydo bo‘lib, o‘ntasi baravariga, kechayu kunduz tinmay, hamma yoqni ayovsiz qizdiribdi. Barcha o‘t va o‘simliklar kuyib jizg‘inak bo‘libdi, odamlar bilan hayvonlar bo‘lsa, issiqdan nafaslari og‘izlariga siqilib, harsillab qolishibdi.
Ovchi Iy xalq boshiga ofat keltirgan bu sayyoralarni ko‘rib, ulardan qutulish yo‘lini o‘ylay boshlabdi. U qora daraxtdan qilingan eng pishiq o‘q-yoyini olib, unga o‘nta o‘q joylabdi-da, birin-ketin ota boshlabdi. U shunday tez harakat qilibdiki, havoda xuddi bitta o‘q otilganday tinimsiz chiyillagan ovoz eshitilib turibdi. Haqiqatda esa, o‘qlar har tomonga taralib har biri bittadan quyoshga borib tegaveribdi.
Shunday qilib, u to‘qqizta sayyorani urib tushiribdi. O‘ninchi quyosh qo‘rqqanidan yumalab o‘zini bambuk daraxti panasiga olibdi. yer yuzi birdan qorong‘ilashib, sovuq bo‘lib qolibdi. Mergan Iy osmonda birorta ham quyosh
qolmaganini ko‘rib juda qo‘rqibdi. Endi yer yuzini yoritadigan narsa qolmadi deb o‘ylab, bu yangi falokatdan qutulish yo‘lini o‘ylay boshlabdi. Shu orada, yashirinib qolgan o‘ninchi quyosh mergan ketib qoldi, deb gumon qilib daraxtlar orasidan asta ko‘tarilib mo‘ralabdi. Shu payt merganni ko‘rib qolib, qo‘rqqanidan yana botib ketibdi. Mergan Iy bitta quyosh qolganini ko‘rib juda quvonibdida, o‘qlarini yig‘ishtirib uyiga jo‘nabdi. Keyinchalik xalq bu o‘q-yoyni «quyoshni uruvchi yoy» deb atagan ekan.
Aytishlariga qaraganda quyosh mergan Iydan hali-hali qo‘rqar emish. Sharqdan chiqib yer yuzini bir oz yoritarmish da, yana g‘arbga botib yashirinar emish.
O‘sha vaqtdan boshlab kun kecha va kunduzga ajralgan ekan.
Много лет назад жил в Китае знаменитый охотник по имени Ий-снайпер. Он охотился на птиц, мелких животных, таких как кролики, лисы, и крупных животных, таких как медведи, кабаны и дикие овцы.
Охотник Ий стрелял в добычу так точно, что даже не смотрел, попал он в цель или нет. Как только он стрелял из лука, конь скакал к добыче.
Во всем Китае нет равного ему снайпера. Соперничать с ним могла только его ученица Фин Мингина. Когда снайперы кидают друг в друга копья издалека, они сталкиваются в воздухе и стреляют искрами. Однако у Фин Мина нет умения ловить вражеское копье ртом и стрелять в него, как снайпер Йи.
Что случилось, однажды бедствие постигло страну Китай. Десять солнц появились на небе сразу, десять за раз, без перерыва день и ночь, жарко вокруг. Вся трава и растения были выжжены, люди и животные задыхались от жары.
Охотник Ий увидел эти планеты, приносящие бедствие людям, и стал думать, как от них избавиться. Он взял лучший лук и стрелу из черного дерева, вложил в них десять стрел и выстрелил одну за другой. Он двигался так быстро, что в воздухе непрестанно слышался звук одиночного выстрела. На самом деле стрелы разлетелись во все стороны и одна за другой попали в солнце.
Таким образом, он сбил девять планет. Десятое солнце в страхе сжалось и укрылось за бамбуковым деревом. земля вдруг стала темной и холодной. Мерган ий ни единого солнца на небе
он очень испугался, когда увидел, что тот не остался. Подумав, что землю освещать уже нечем, он стал думать, как бы избавиться от этой новой беды. В то же время десятое солнце, которое спряталось, заподозрив, что снайпер ушел, медленно вылезло из-за деревьев и фыркнуло. В этот момент он увидел снайпера, испугался и снова утонул. Мерган Ий очень обрадовался, увидев, что осталось только одно солнце, собрал свои стрелы и пошел домой. Позже в народе этот лук и стрелы стали называть «лук, бьющий в солнце».
Говорят, он до сих пор боится Ия, охотника за солнцем. Он вышел с востока и немного осветил землю, а потом опустился на запад и скрылся.
С этого времени день разделился на ночь и день.