Nazir Safarov haqida batafsil ma’lumotlar, tarjimai hol

Nazir Safarov haqida batafsil ma’lumotlar, tarjimai hol

Oʻzbek adabiyotida publitsist, ocherknavis va dramaturg sifatida tanilgan Nazir Safarov 1905 yili Jizzax shahrida, temirchi oilasida tugʻildi. U yangi maktablarda oʻqidi, birinchi ziyolilar qatori uzoq qishloqlarga borib dars berdi. Jizzaxda tashkil qilingan “Sanoyi nafisa” toʻgaragidagi ishtiroki boʻlgʻusi dramaturg taqdirini belgilab berdi.

Nazir Safarov oʻzbek dramaturgiyasining shakllanishida maʼlum iz qoldirgan “Tarix tilga kirdi” (1931), “Uygʻonish” (1939), “Sharq tongi” (1954) kabi sahna asarlarini yaratdi.

Urush davrida Nazir Safarov harbiy jurnalist sifatida frontning oldingi jabhalarida boʻlib, jangchilarning qahramonligi haqida hikoya qiluvchi “Oʻq oʻtmas botir”, “Vodillik qahramon”, “Sevgi”, “Soʻnggi nafasgacha”, “Oʻzbek farzandlari”, “Qahramonning tugʻilishi” kabi qator ocherklar yozdi.

Uning urushdan keyingi davrda hayotdagi yangiliklar, yaxshi tashabbuslar targʻibotchisi sifatida yaratgan asarlari alohida diqqatga sazovor. “Uzoqni koʻzlagan ayol” qissasi shular jumlasidandir. Yozuvchining 1954–1957 yillarda yaratgan zamonaviy mavzudagi katta asarlari “Hayot maktabi”, “Elmurod” (Ya. Xudoyqulov bilan hamkorlikda) pyesalaridir.

Dramaturgiya sohasidagi xizmatlari uchun Nazir Safarovga “Oʻzbekistonda xizmat koʻrsatgan sanʼat arbobi” unvoni berilgan (1955).

Adib Ikkinchi jahon urushida oʻzbek jangchilarining qahramonliklaridan hikoya qiluvchi “Lukash botir” (Ya. Xudoyqulov bilan hamkorlikda) dramasini yaratgan.

Nazir Safarov “Oltinoy”, “Olma olmadan uzoqqa tushmaydi”, “Ahmadali oʻz baxtini qanday topdi” kabi bir qancha puxta hikoyalar muallifi hamdir. Uning “Bir tomchi qon” (1967), “Koʻrgan-kechirganlarim” (1968) nomli qissalari, “Navroʻz” (1973) romani 60-yillar adabiyotida sezilarli voqea boʻlgan. “Koʻrgan-kechirganlarim” asari uchun muallifga Respublika Davlat mukofoti berilgan (1968).

U 1975 yilda 70 yoshga toʻlishi munosabati bilan “Oʻzbekiston xalq yozuvchisi” unvoniga muyassar boʻlgan edi.

“Oʻzbek adiblari” (S. Mirvaliyev, R. Shokirova. Toshkent, Gʻafur Gʻulom nomidagi adabiyot va sanʼat nashriyoti 2016) kitobidan.
Ma’lumotlarni rus tilida o‘qing👇
Назир Сафаров, известный в узбекской литературе как публицист, публицист и драматург, родился в 1905 году в городе Джизак, в семье кузнеца. Он учился в новых школах, в числе первых интеллигентов, ездил в дальние деревни и преподавал. Его участие в организованном в Джизаке кружке «Санойи Нафиса» определило судьбу будущего драматурга.

Назир Сафаров создал такие сценические произведения, как «Тарих тилга кирди» (1931), «Пробуждение» (1939), «Восточная заря» (1954), которые оставили определенный след в становлении узбекской драматургии.

Во время войны Назир Сафаров находился на передовой в качестве военного журналиста, написал ряд очерков о героизме бойцов, таких как «Ок Отмас батыр», «Отважный богатырь», «Любовь», «До самой смерти». Последний вздох», «Узбекские дети», «Рождение героя».

Особого внимания заслуживают его работы как пропагандиста новшеств в жизни и добрых начинаний в послевоенное время. Рассказ «Женщина, которая отвела взгляд» — одна из них. Крупными произведениями писателя на современные темы, созданными в 1954-1957 годах, являются пьесы «Школа жизни», «Эльмурад» (в соавторстве с Я. Худойкуловым).

За заслуги в области драматургии Назир Сафаров удостоен звания «Заслуженный артист Узбекистана» (1955).

Адиб создал драму «Лукаш ботир» (в соавторстве с Я. Худойкуловым) о героизме узбекских воинов во Второй мировой войне.

Назир Сафаров также является автором нескольких тщательно продуманных рассказов, таких как «Голдиной», «Яблоки от яблок недалеко падают», «Как Ахмадали нашел свое счастье». Его рассказы «Капля крови» (1967), «Я простил» (1968), роман «Навроз» (1973) стали значительными событиями в литературе 60-х годов. Автору присуждена Государственная премия республики за произведение «Что я увидел и простил» (1968).

На свое 70-летие в 1975 году ему было присвоено звание «Народный писатель Узбекистана».

Из книги «Узбекские писатели» (С. Мирвалиев, Р. Шокирова. Ташкент, Изд-во литературы и искусства им. Гафура Гулома, 2016).
[/spoiler]

Если вам понравилась статья, поделитесь ею с друзьями в социальных сетях.
Sirlar.uz

;-) :| :x :twisted: :smile: :shock: :sad: :roll: :razz: :oops: :o :mrgreen: :lol: :idea: :grin: :evil: :cry: :cool: :arrow: :???: :?: :!: