Chustiy haqida batafsil ma’lumotlar, tarjimai hol

Chustiy haqida batafsil ma’lumotlar, tarjimai hol

Chustiy yangi davrda mumtoz adabiyotimiz anʼanalarini davom ettirgan shoirlar sirasiga kiradi. Shunga koʻra u Habibiy, Sobir Abdulla, Charxiy kabi gʻazalnavis va qoʻshiqchi shoirlar qatoridan munosib oʻrin egallagan.

Chustiy – shoirning adabiy taxallusi boʻlib, u Namanganning Chust shahrida tavallud topgan. Asl ismi-sharifi Nabixon (Nabixoʻja) Nurillaxoʻja oʻgʻli boʻlib, 1904 yilning may oyida toʻquvchi-hunarmand oilasida dunyoga kelgan. 1916 yilda oʻlkada hukm surgan oʻzgarish va beboshliklar tufayli oʻn toʻrt jonli Nabixonlar oilasi Qoʻqonga koʻchib borib, toʻquvchilik ishlari bilan shugʻullanadi. Boʻlajak shoir ham oʻn ikki yoshidan ota kasbiga mehr qoʻyadi, oilaga yordamlashadi. Ayni paytda eski maktab va madrasalarda taʼlim oladi.

Chustiy 1940–1943 yillarda Muqimiy nomidagi musiqali drama teatrida avval adabiy emakdosh, soʻng direktor lavozimida xizmat qiladi. 1944–1945 yillarda Oʻzbekiston Yozuvchilar uyushmasi Adabiyot jamgʻarmasida direktor, soʻng nashriyotlarda tarjimon sifatida faoliyat koʻrsatadi.

1950–1976 yillarda u Oʻzbekiston Fanlar akademiyasi Til va adabiyot institutida ilmiy xodim boʻlib ishlaydi.

Uning sheʼriyatga, ijodga havas qoʻyishida Sharq mumtoz adabiyotining, birinchi navbatda Turobiy taxallusi bilan gʻazal, muxammas va masnaviylar yaratgan otasi Nurillaxoʻjaning taʼsiri katta boʻladi.

Chustiy yigirmaga yaqin sheʼriy toʻplam nashr ettirgan; ular janr va uslub jihatidan boy va rang-barangdir. Uning “Qoʻzgʻol” (1942), “Lolazor” (1945), “Hayot zavqi” (1951), “Gul mavsumi” (1969), “Gʻazallar” (1978), “Yod eting kamtarin Chustiyni ham” (1984) kabi qator sheʼriy majmualari qatorida “Zafarnoma” (1939), “Tiriklayin jannatga kirgan kampir” (1939), “Kiyiknoma” (1940), “Gul sadosi” (1949), “Uygʻurobod” (1948), “Bogʻi Eram” (1978) kabi dostonlari ham kitobxonlar tomonidan iliq kutib olingan. Shuningdek, shoirning mumtoz adabiyotimiz anʼanalaridan oziqlangan “Hayotnoma” (1988), “Sadoqat gullari” (1992), “Koʻngil tilagi” (1994) kabi devonlari kitobxonga Sharq axloqi falsafasini singdirishda munosib rol oʻynaydi. Uning “Koʻngil tilagi” devoniga kirgan bir qator gʻazallar, muxammas va masnaviylari bu jihatdan muhim qimmatga egadir.

Shoir avlodlarga, oʻgʻil-qiz, nabiralarga, kelajakka murojaat qilar ekan:

Jahonda bebaho gavharga oʻxshang,

Hayot osmonida hulkarga oʻxshang, –

deb daʼvat qiladi.

Chustiy ijodida “Indamaslar olami” (1969) asari alohida qimmatga ega; unda gʻanimat umr neʼmatlarini, milliy qadriyat va urf-odatlarni saqlash, eʼzozlash gʻoyasi yetakchilik qiladi.

Chustiy qoʻshiqchi shoir sifatida, ayniqsa mashhur edi. Uning oʻnlab gʻazallari 30-yillardayoq grammplastinkalarda muhrlanadi. Shoirning “Yorimga savol”, “Noz etma”, “Avora boʻlma deydi”, “Ming baloni yengadi”, “Muhtoj boʻlmagay”, “Surmaga muhtoj emas”, “Bevafolarning ishi”, “Oshno boʻlmay turib” kabi oʻnlab qoʻshiqlari hozirgi kunda ham xonandalarimiz tomonidan ijro etib kelinadi.

Chustiy dramaturg va tarjimon ham edi. U hammualliflikda “Davron ota”, “Qurbon Umarov” va “Jasur oila” kabi sahna asarlarini yozgan. Hofiz, Adib Sobir Termiziy, Mirza Gʻolib, Ali Sardor, M. Tursunzoda asarlarini oʻzbek tiliga tarjima qilgan.

“Oʻzbek adiblari” (S. Mirvaliyev, R. Shokirova. Toshkent, Gʻafur Gʻulom nomidagi adabiyot va sanʼat nashriyoti 2016) kitobidan.
Ma’lumotlarni rus tilida o‘qing👇
Чустий — один из поэтов, продолживших традиции нашей классической литературы в новое время. Соответственно, он занял достойное место среди таких газелей и певцов-поэтов, как Хабибий, Сабир Абдулла, Чархи.

Чустий — литературный псевдоним поэта, родившегося в городе Чуст Наманганской области. Его настоящее имя Набихан (Набиходжа), сын Нуриллаходжи, родился он в мае 1904 года в семье ткача-ремесленника. В 1916 году в связи с переменами и нестабильностью в стране четырнадцать набиханских семей переехали в Кохан и занялись ткачеством. С двенадцати лет будущий поэт любил профессию отца и помогал семье. В настоящее время учится в старых школах и медресе.

В 1940-1943 годах Чустий работал литератором, а затем режиссером Музыкально-драматического театра им. Мукими. В 1944-1945 годах работал директором в Литературном фонде Союза писателей Узбекистана, а затем переводчиком в издательствах.

В 1950-1976 годах работал научным сотрудником в Институте языка и литературы Академии наук Узбекистана.

Большое влияние на его увлечение поэзией и творчеством оказала восточная классическая литература, прежде всего отца Нуриллаходжи, создававшего под псевдонимом Туроби газели, эпосы и маснави.

Чустий издал около двадцати поэтических сборников; они богаты и разнообразны по жанру и стилю. Среди его произведений «Козгол» (1942), «Лолазор» (1945), «Радость жизни» (1951), «Сезон цветов» (1969), «Газали» (1978), «Йод этинг камтарин чустийын хам» ( 1984). Среди его поэтических сборников: «Зафарнома» (1939), «Старуха, вошедшая в рай живой» (1939), «Кийикнома» (1940), «Гюль садоси» (1949), «Уйгурабад» (1948), « Боги Ерам» (1978). Былины также были тепло встречены читателями. Также достойную роль в воспитании восточного Моральная философия читателю. Немалую ценность в этом отношении имеют ряд его газелей, мухам и маснави, вошедших в книгу «Конгил Тилаг».

Поэт обращался к поколениям, сыновьям и дочерям, внукам и будущему:

Будьте как бесценная жемчужина в мире.

Будь как великан на небе жизни,

приглашает.

В творчестве Чусти особое значение имеет произведение «Мир голосов» (1969); им руководит идея сохранения и почитания трофеев жизни, национальных ценностей и традиций.

Чустий был особенно известен как певец-поэт. Десятки его газелей были записаны на грампластинки в 30-е годы. Десятки песен поэта, такие как «Вопрос к другу», «Не кокетничай», «Не бездельничай», «Минг балони гади», «Мухтай болмагай», «Не надо сурьмы», «Дело неверных», «Ошно болмайы тутух» в исполнении наших певцов.

Чусти был также драматургом и переводчиком. Он является соавтором «Даврон Ота»,Он написал такие сценические произведения, как «Курбан Умаров» и «Отважная семья». Он перевел на узбекский язык произведения Хафиза, Адиба Сабира Термизи, Мирзы Галиба, Али Сардора, М. Турсунзода.

Из книги «Узбекские писатели» (С. Мирвалиев, Р. Шокирова. Ташкент, Изд-во литературы и искусства им. Гафура Гулома, 2016).
[/spoiler]

This domain is for use in illustrative examples in documents. You may use this domain in literature without prior coordination or asking for permission.

More information...

Если вам понравилась статья, поделитесь ею с друзьями в социальных сетях.
Sirlar.uz

;-) :| :x :twisted: :smile: :shock: :sad: :roll: :razz: :oops: :o :mrgreen: :lol: :idea: :grin: :evil: :cry: :cool: :arrow: :???: :?: :!: