Hojiakbar Shayxov (Hojiakbar Islom Shayx) 1945 yilda Xitoy Xalq Respublikasi, Shinjon viloyatidagi Chuguchak shahrida tugʻildi. Ota-bobolari asli toshkentlik boʻlib, oʻtgan asrning 20-yillarida taqdir taqozosi bilan, Sharqiy Turkistonga borib qolishgan, 1955 yildagina ona yurtga qaytishga muvaffaq boʻlishgan edi.
Hojiakbar Shayxov Toshkent Politexnika institutining energetika fakultetida tahsil oldi. Mehnat faoliyatini Oʻrta Osiyo elektr tarmoqlari qurilishi korxonasida muhandislikdan boshlab, 1981–1983 yillarda Oʻzbekiston Fanlar akademiyasining Elektronika institutida yetakchi muhandis vazifasida xizmat qildi.
1983 yildan “Yosh gvardiya” nashriyotida boʻlim mudiri, Oʻzbekiston Yozuvchilar uyushmasi raisining ijodiy ishlar boʻyicha oʻrinbosari, 1990 yildan “Sirli olam” jurnali va uning ilovasi “Qalb koʻzi” gazetasining bosh muharriri boʻlib ishladi.
Hojiakbar Shayxov “Rene jumbogʻi”, “Zalvorli odimlar” (1977), “Yettinchi operatsiya” (1979), “Gʻaroyib koʻlanka” (1980), “Olmos jilosi” (1983), “Soʻnggi ajdarning halokati”, “Hayotbaxsh xayollar” (1985), “Ajdodlar xotirasi” (1986), “Yonar daryo” (1986), “Maktab sahnasi” (1988), “Sehrli qiz” (1989), “Telba dunyo” (1990), “Tutash olamlar” (1996), “Jodugarning eri” (1999), “Ikki jahon ovorasi” (2001) kabi oʻttizdan ziyod ilmiy-fantastik hikoyalar, qissalar va romanlar, “Fan fidoyisi” (1987),”Zamin shaydosi” kabi (1990) publitsistik asarlar nashr ettirdi. Qator asarlari Fransiya, Chexoslovakiya, Vengriya, Ispaniya, Bolgariya, Hindiston va boshqa mamlakatlarda chop etildi.
Hojiakbar Shayxov adabiyotimiz oldidagi katta xizmatlari uchun 1997 yilda “Oʻzbekistonda xizmat koʻrsatgan madaniyat xodimi” unvoni bilan taqdirlangan.
“Oʻzbek adiblari” (S. Mirvaliyev, R. Shokirova. Toshkent, Gʻafur Gʻulom nomidagi adabiyot va sanʼat nashriyoti, 2016) kitobidan.
Ma’lumotlarni rus tilida o‘qing👇
Ходжиакбар Шайхов (Ходжиакбар Ислам Шейх) родился в 1945 году в селе Чугучак, провинция Синьцзян, Китайская Народная Республика. Его предки были родом из Ташкента, а в 20-х годах прошлого века волею судеб ушли в Восточный Туркестан и смогли вернуться на родину лишь в 1955 году.
Ходжиакбар Шайхов учился на энергетическом факультете Ташкентского политехнического института. Трудовую деятельность начал инженером Среднеазиатского электросетевого строительного предприятия, а в 1981-1983 годах занимал должность ведущего инженера Института электроники Академии наук Узбекистана.
С 1983 года работал заведующим отделом в издательстве «Ёш Гвардия», заместителем председателя Союза писателей Узбекистана по творческой работе, с 1990 года работал главным редактором газеты «Сирли Олам». журнал и приложение к нему газета «Qalb Kozi».
Ходжиакбар Шаихов «Загадка Рене», «Залворли Одимлар» (1977), «Седьмая операция» (1979), «Странная тень» (1980), «Бриллиантовое сияние» (1983), «Падение последнего дракона», «Живые Сны» (1985), «Память предков» (1986), «Ёнар Дарё» (1986), «Школьная сцена» (1988), «Девочка-волшебница» (1989), «Безумный мир» (1990), «Связанные миры». (1996), опубликовал более тридцати научно-фантастических рассказов, рассказов и романов, таких как «Муж ведьмы» (1999), «Икки Джахон Овора» (2001), и научно-популярных произведений, таких как «Фан Фидойси» (1987). , «Замин Шайдос» (1990). Ряд работ был опубликован во Франции, Чехословакии, Венгрии, Испании, Болгарии, Индии и других странах.
В 1997 году за большие заслуги перед нашей литературой Ходжиакбару Шаихову было присвоено звание «Заслуженный работник культуры Узбекистана».
Из книги «Узбекские писатели» (С. Мирвалиев, Р. Шокирова. Ташкент, издательство литературы и искусства им. Гафура Гулома, 2016).
[/spoiler]
This domain is for use in illustrative examples in documents. You may use this domain in literature without prior coordination or asking for permission.
More information...
Good 👍🏻👍🏻👍🏻