Toshpoʻlat Ahmad 1942 yil 13 dekabrda Buxoro viloyatining Shofirkon tumanidagi Denov qishlogʻida tugʻildi. Samarqand davlat universitetining filologiya fakultetida tahsil oldi (1959–1964).
Ish faoliyatini oʻrta maktab oʻqituvchiligidan boshlagan Toshpoʻlat Ahmad, keyinchalik “Buxoro haqiqati” (hozirgi “Buxoronoma”) gazetasida (1965–1975; 1993–1996), Oʻzbekiston Yozuvchilar uyushmasi Buxoro viloyati boʻlimida (1975–1993) xizmat qildi. 1996 yildan yana Oʻzbekiston Yozuvchilar uyushmasi Buxoro viloyati boʻlimining masʼul kotibi va ayni paytda “Buxoro mavjlari” jurnalining bosh muharriri vazifasida faoliyat olib bormoqda. Bu yillarda uning “Buxoro yulduzi” nomli hujjatli qissasi (1971), “Qasam va qasos” (1973), “Oʻgʻlingman, hayot!” (1974), “Qalbning oppoq gavhari” (1975) kabi ocherklar toʻplami, “Ochiq eshik” nomli hikoyalar toʻplami (1975), “Minorlar va chinorlar” (1980), “Oydin xayollar” (1984), “Tabassum bogʻi” (1986), “Ahli muslim mehrobi” (1991), “Imon qalʼasi” (1994) singari sheʼriy kitoblari nashr etildi.
Toshpoʻlat Ahmad tarjimon sifatida Jalol Ikromiyning “Qora quzgʻunlar” romanini, shuningdek, Rasul Hamzatov, Vladimir Solouxin, Avetik Isaakyan, Ovanes Sheroz, Loyiq Sherali, Ahmad Muxtor singari shoirlarning asarlarini oʻzbek tiliga tarjima qildi.
Keyingi yillarda shoirning Buxoroning 2500 yilligiga bagʻishlangan “Sharq tumori” (1996), “Figʻon” (1994), “Buxoronoma” (Saylanma, 1997), “Chorbakr” (1996), “Gavhari jonim” (2009), “202 atirgul” (2013) nomli kitoblari chop etildi. “Figʻon” pyesasi sahna yuzini koʻrdi. “Qutlugʻ ostona” (2006), “Sharq gavhari” (Saylanma, 2007), “Qalam va alam” (2008), “Navroʻzingdan oʻrgilay” (2010), “Sajdagoh” (dostonlar, 2011) asarlari eʼlon qilindi.
Toshpoʻlat Ahmadning asarlari rus, tojik, turkman, venger, ispan, turk, qozoq tillariga tarjima qilingan.
Oʻzbekistonda xizmat koʻrsatgan madaniyat xodimi Toshpoʻlat Ahmad 1998 yilda “Mehnat shuhrati” ordeni, 2007 yilda “El-yurt hurmati” ordeni bilan mukofotlangan. U “Oltin qalam” xalqaro mukofoti sohibi.
“Oʻzbek adiblari” (S. Mirvaliyev, R. Shokirova. Toshkent, Gʻafur Gʻulom nomidagi adabiyot va sanʼat nashriyoti, 2016) kitobidan.
Ma’lumotlarni rus tilida o‘qing👇
Ташполат Ахмад родился 13 декабря 1942 года в селе Денов Шафирконского района Бухарской области. Учился на филологическом факультете Самаркандского государственного университета (1959-1964).
Ташполат Ахмед, начавший трудовую деятельность учителем средней школы, позже работал в газете «Бухара Хакикат» (ныне «Бухоронома») (1965-1975; 1993-1996), в Бухарском областном отделении Союза писателей Узбекистана. (1975-1993). С 1996 года работает ответственным секретарем Бухарского областного отделения Союза писателей Узбекистана и одновременно главным редактором журнала «Бухарские волны». В эти годы вышли его документальные повести «Звезда Бухары» (1971), «Клятва и месть» (1973), «Сын мой, жизнь!» (1974), сборник эссе «Белая жемчужина сердца» (1975), сборник рассказов «Открытая дверь» (1975), «Минор и клены» (1980), «Светлые сны». (1984), «Сад улыбок» (1986), «Ахли Муслим Мехраби» (1991), «Крепость веры» (1994) и другие поэтические сборники.
В качестве переводчика Ташполат Ахмад перевел на узбекский язык роман Джалала Икрами «Черные вороны», а также произведения таких поэтов, как Расул Хамзатов, Владимир Солоухин, Аветик Исаакян, Ованес Широз, Лойик Шерали, Ахмад Мухтар.
В последующие годы поэт посвятил 2500-летию Бухары «Восточный оберег» (1996 г.), «Фигон» (1994 г.), «Бухаронома» (Выборы, 1997 г.), «Чорбакр» (1996 г.), «Гавхари жоним» ( 2009 г.), «202 розы» (2013 г.) изданы книги. Был поставлен спектакль «Фигон». Изданы произведения «Кутлуг Астана» (2006 г.), «Шарк гавхари» (Сайланма, 2007 г.), «Калам ва алам» (2008 г.), «Наврозидан оргылай» (2010 г.), «Саждагох» (рассказы, 2011 г.).
Произведения Ташполата Ахмеда переведены на русский, таджикский, туркменский, венгерский, испанский, турецкий и казахский языки.
Заслуженный работник культуры Ташполат Ахмад награжден орденом «Трудовая Слава» в 1998 году, а в 2007 году — «Почет Родины». Лауреат международной премии «Золотое перо».
Из книги «Узбекские писатели» (С. Мирвалиев, Р. Шокирова. Ташкент, издательство литературы и искусства им. Гафура Гулома, 2016).
[/spoiler]