Qadimgi Xitoyda bir qiz turmushga chiqdi. Kelinlik hayotining ilk kunlaridanoq eri va qaynonasining xizmatiga kirishdi. Biroq nimagadir eri uni tez-tez tergar, baʼzida ayblarini yuziga solardi. Ayol bora-bora bu holdan bezdi, undan qutulish payiga tushdi. Oʻylay-oʻylay giyohlar bilan davolaydigan tabibnikiga yoʻl oldi. U otasining eski tanishi edi. Ayol tabibga dilini yordi:
– Men erim bilan ortiq yashayolmayman. Jonim hiqildogʻimga keldi, toʻyib ketdim. Sizning yordamingizga muhtojman. Bir ilojini toping, istagan pulingizni beraman…
Giyohchi-tabib uning maqsadini tushundi-yu, lekin oʻzini goʻllikka solib soʻradi:
– Senga qanday yordam berishim mumkin?
– Kuchli zahar kerak. Oʻsha bilan erimni zaharlayman va barcha alam-iztiroblardan qutulaman.
Giyohchi uzoq oʻyladi, soʻng:
– Boʻpti, senga yordam beraman. Lekin ikkita narsani yaxshilab tushunib ol. Birinchisi, sen eringni birdaniga zaharlamasliging kerak. Yoʻqsa, nima boʻlganini odamlar tezda payqab oladi. Men senga eringni asta-sekinlik bilan zaharlaydigan bir giyoh beraman. U xuddi oʻz ajali bilan oʻlgandek boʻladi, hech kim hech narsa sezmaydi. Ikkinchisi, shubha-gumonlardan nari boʻlish uchun gʻazabingni yashirishing shart. Eringni hurmatlashing, sevishing, soʻzini ikki qilmasliging va sabrli boʻlishing kerak. Agar shuni uddalay olsang, u oʻlgan payti hech kim sendan shubhalanmaydi.
Qiz aytilganlarga rozi boʻldi. Har kuni erining ovqatiga giyohlardan ozgina-ozgina qoʻsha boshladi…
Xotinining muomala-munosabati yaxshi tomonga oʻzgargani, muloyimlashganini koʻrgan er unga mehr qoʻydi, uni tergamaydigan, mayda-chuyda kamchiliklariga koʻz yumadigan boʻldi. Bir kuni yuragi hayajonga toʻlib: “Sen dunyodagi eng yaxshi rafiqasan. Yigitligimda xuddi shunday turmush oʻrtogʻim boʻlishini orzu qilgandim”, deb dil izhori qildi.
Qaynona-kelin oʻrtasidagi munosabatlar ham yaxshilandi. Yarim yil oʻtar-oʻtmas ular xuddi ona-boladay inoq boʻlib ketishdi.
Shunday kunlarning birida qiz giyohchining huzuriga keldi. Unga yalinib-yolvora boshladi:
– Sizdan oʻtinib soʻrayman, erimni qutqaring. Anavi zaharning kuchini kesadigan biror narsa bering. U kishining oʻlishini istamayman. Erimni yaxshi koʻraman, u dunyodagi eng yaxshi umr yoʻldoshi.
Bu gapdan tabibning yuziga tabassum yugurdi. Soʻng qizning koʻnglini bir dunyo quvonchga toʻldirgan mana bu gaplarni aytdi:
– Xavotirlanma, qizim. Men senga hech qanaqa zahar berganim yoʻq edi. U giyohlar shunchaki ziravor, xolos. Zahar aslida sening miyangda, ongingda edi. Mana, undan qutulibsan. Seni tabriklayman. Qoʻshganing bilan qoʻsha qari, baxtli boʻl, qizim.
“Hidoyat” jurnalining 2015 yil 3-sonida chop etilgan.
Ma’lumotlarni rus tilida o‘qing👇
В древнем Китае девушка выходила замуж. С первых дней жизни невесты она поступила на службу к мужу и свекрови. Однако муж почему-то часто расспрашивал ее, а иногда и обвинял. Женщина постепенно устала от такого положения и решила от него избавиться. Подумав об этом, он пошел к врачу, который лечил его лекарствами. Он был старым знакомым своего отца. Женщина обратилась к врачу:
— Я не могу больше жить с мужем. Моя душа была полна, я был сыт по горло. Мне нужна ваша помощь. Найди способ, я дам тебе деньги, которые ты хочешь…
Травник-лекарь понял его цель, но напрасно спрашивал себя:
— Могу я чем-нибудь помочь?
— Нужен сильный яд. Я отравлю этим своего мужа и избавлюсь от всей боли.
Наркоман долго думал, потом:
— Вот так, я тебе помогу. Но хорошо поймите две вещи. Во-первых, не стоит сразу отравлять мужа. В противном случае люди быстро заметят, что произошло. Я дам тебе лекарство, которое медленно отравит твоего мужа. Он как будто сам умер, никто ничего не заметит. Во-вторых, вам нужно скрывать свой гнев, чтобы избежать подозрений. Вы должны уважать своего мужа, любить его, держать его слово и быть терпеливой. Если ты сможешь это сделать, никто не заподозрит тебя, когда он умрет.
Девушка согласилась. Каждый день она стала добавлять в еду мужа понемногу конопли…
Видя, что поведение жены изменилось в лучшую сторону, она стала нежнее, муж любит ее, не ищет, закрывает глаза на ее мелкие недостатки. Однажды его сердце наполнилось волнением, и он сказал: «Ты лучшая жена в мире». «Когда я был молодым человеком, я мечтал иметь такого мужа, как он», — сказал Дил.
Отношения между свекровью и невесткой также улучшились. Через полгода они стали такими же близкими, как мать и ребенок.
В один из таких дней девушка пришла к наркоторговцу. Он стал умолять ее:
— Умоляю вас, спасите моего мужа. Дайте мне что-нибудь, чтобы нейтрализовать яд. Я не хочу, чтобы этот человек умер. Я люблю своего мужа, он самый лучший спутник жизни на свете.
При этих словах на лице доктора расплылась улыбка. Затем он сказал такие слова, которые наполнили сердце девушки миром радости:
— Не волнуйся, девочка. Я не давал тебе яда. Эти травы просто специи. Яд был на самом деле в вашем мозгу, в вашем разуме. Ну, ты избавился от него. Я поздравляю вас. Будь счастлива, моя дочь.
Он был опубликован в 3-м номере журнала Hidayat за 2015 год.
[/spoiler]
This domain is for use in illustrative examples in documents. You may use this domain in literature without prior coordination or asking for permission.
More information...