Omon qolsang, unutma! (ibratli hikoya)

Omon qolsang, unutma! (ibratli hikoya)

Yaponiyada yuz bergan zilziladan soʻng qutqaruvchilar bir yosh juvonning uyi oldiga keldilar. Xarobalarni tozalab, uning ostida qolganlarga yordam berish kerak edi. Shu uyda yashaydigan ayolning tanasi bir-biriga suyanib qolgan devorlarning yoriq-darzlaridan koʻrinib turardi. U gʻalati bir holatda – xuddi ibodat qilayotganday oldinga egilgan, qoʻllari bilan nimanidir bagʻriga bosib olgandi. Uy qulaganda ayolning yelkasi va bosh qismi jarohatlangan, u allaqachon dunyodan koʻz yumgandi.

Qutqaruvchilar ayol tanasini deyarli koʻmib yotgan turli siniqlar va parchalarni asta-sekin tozalashdi. U guldor yoʻrgakka oʻralgan goʻdakni quchoqlab olgandi. Chaqaloq taxminan uch oylik edi. Uy yiqilgan chogʻda ona oʻz jonini fido qilib, bolasini qutqargan ekan.

Guruh boshligʻi bolakayni qoʻlga olgan payt u hali hech nimadan xabarsiz, tinchgina uxlab yotardi. Goʻdakni tekshirishga kelgan shifokor yoʻrgakni ochib, uning ichida yotgan qoʻl telefonini topib oldi. Telefon ekranida “Omon qolsang, unutma, men seni yaxshi koʻraman, bolam”, degan xat bor edi. Hali tanasidagi issiq jonidan, ongu shuuridan ayrilib ulgurmagan bechora ona qoʻlidagi telefonga bir umrlik vidolashuv va mehr xatini yozib ketibdi. Balki oʻsha oniy lahzalarda u oʻgʻlining chopqillab oʻynab yurganini, bejirim tuflicha va oppoq koʻylakda maktabga borganini, boʻydorgina yigitga aylanib jilmayib turganini xayolidan oʻtkazgandir. Cheksiz onalik mehr-muhabbatini ana shu bir ogʻiz gapga sigʻdirmoqchi boʻlgandir.

Qutqaruvchilar telefonni bir-biriga uzatar, onaizorning soʻnggi soʻzlarini oʻqib, koʻzlarida yosh halqalanardi.


После землетрясения в Японии в дом молодого человека приехали спасатели. Нужно было расчистить руины и помочь тем, кто под ней оказался. Сквозь щели прислонившихся друг к другу стен можно было увидеть тело женщины, которая жила в этом доме. Он был в странной позе — наклонился вперед, как будто молился, держа что-то на коленях. Когда дом рухнул, у женщины были повреждены плечо и голова, и она уже скончалась.

Спасатели медленно убирали различные осколки и осколки, почти похоронившие тело женщины. Она держала ребенка, завернутого в цветочное одеяло. Ребенку было около трех месяцев. Когда дом рухнул, мать пожертвовала своей жизнью, чтобы спасти своего ребенка.

Когда лидер группы поймал мальчика, он мирно спал, ничего не подозревая. Врач, приехавший осматривать младенца, расстегнул одеяло и обнаружил внутри сотовый телефон. «Если ты выживешь, помни, что я люблю тебя, детка», — было сообщение на экране телефона. Бедная мать, еще не утратившая теплой души и сознания, написала на телефоне в руке пожизненное прощальное и любовное письмо. Возможно, в те моменты он представлял, как бегает сын, идущий в школу в милых туфлях и белой рубашке, превращающийся в высокого юношу и улыбающийся. Может быть, она хотела вложить в это слово свою бесконечную материнскую любовь.

Спасатели передавали друг другу телефон, читая последние слова матери, на глаза наворачивались слезы.

Если вам понравилась статья, поделитесь ею с друзьями в социальных сетях.
Sirlar.uz