Bir kishi bozordan poliz mahsulotlari sotib olibdi. Uyga kelib qarasa, sabzi-piyoz oʻrnida bir uyum tosh turgan emish. Savdogarlar chuv tushirgan ekan. Lekin u qaytib borib janjal koʻtarmabdi, indamay qoʻyaveribdi.
Oradan qirq yil oʻtibdi. Bir kuni boyagi odamning darvozasi taqillabdi. Chiqib qarasa, boʻsagʻada munkillagan chollar turgan emish.
– Assalomu alaykum, – gap boshlabdi ular. – Biz seni bir zamonlar aldagan edik, kechirim soʻragani keldik.
Bu soʻzni eshitgan kishi ularni quchoqlabdi va:
– Ha, u voqea esimda. Lekin men sizlarni oʻshandayoq kechirganman. Toshlarni esa, chuqurga tashlab yuborganman, – deb aytibdi.
– Biz esa ularni qirq yil yuragimizda olib yurdik, – deyishibdi sobiq savdogarlar va birdan yengil tortishibdi.
Ma’lumotlarni rus tilida o‘qing👇
Человек купил поли продукты на рынке. Придя домой, он увидел кучу камней вместо моркови и лука. Торговцы были разочарованы. Но он не вернулся и не затеял драку, промолчал.
С тех пор прошло сорок лет. Однажды в дверь старика постучали. Выглянув, он увидел стариков, стоящих на пороге.
«Здравствуйте, — начали они. — Мы обманули тебя когда-то, пришли просить прощения.
Тот, кто услышал эти слова, обнял их и сказал:
— Да, я помню тот случай. Но я уже простил тебя. «Я бросил камни в яму, — сказал он.
«И мы носили их в сердце сорок лет», — сказали бывшие купцы и вдруг почувствовали облегчение.
[/spoiler]