Nurali Qobul haqida batafsil ma’lumotlar, tarjimai hol

Nurali Qobul haqida batafsil ma’lumotlar, tarjimai hol

Nurali Qobul (Nurali Xolboʻtayev) 1950 yilning 2 yanvarida Jizzax viloyati, Baxmal tumanidagi Usmat qishlogʻida tugʻildi. Mirzo Ulugʻbek nomli Fargʻona davlat pedagogika instituti tarix fakultetida tahsil oldi. Jizzax shahridagi Bobur nomli 22-oʻrta maktabda oʻqituvchi, (1969–1970), “Gʻalaba bayrogʻi” gazetasida boʻlim boshligʻi (1971–1973), “Jizzax haqiqati” gazetasida muxbir (1973–1976), “Sovet Oʻzbekistoni sanʼati” jurnalida bosh muharrir oʻrinbosari, bosh muharrir (1977–1986), “Yulduzcha” nashriyotida bosh muharrir, direktor (1987–1996) vazifalarida xizmat qildi.

Nurali Qobulning “Oyqor” nomli birinchi qissa va hikoyalar toʻplami 1978 yilda nashr etildi. Shundan soʻng uning “Salom, togʻlar” (1979),”Tubsiz osmon” (1981), “Yashash uchun kechikma”, “Kaptarlar qaytmagan kun” (1983), “Unutilgan sohillar” (1988), “Bugʻdoy pishigʻiga yetmaganlar” (1992), Yetti iqlim xoqoni yoxud ahd va taxt” (2013) kabi roman, qissa va hikoyalar kitoblari, “Odam, Oyqor togʻ va daydi shamol” (1980) nomli sheʼriy ertagi, “Vatandan yaxshi yor boʻlmas” nomli publitsistik maqolalar toʻplami dunyoga keldi.

Nurali Qobul tarjimon sifatida G. Markesning “Tanholikning yuz yili” romanini, Ch. Aytmatovning “Bolaligim” qissasini ona tilimizga oʻgirdi. Oʻzining ham roman, qissa va hikoyalari turk va boshqa xorijiy tillarga tarjima qilindi.

“Oʻzbek adiblari” (S. Mirvaliyev, R. Shokirova. Toshkent, Gʻafur Gʻulom nomidagi adabiyot va sanʼat nashriyoti, 2016) kitobidan.
Ma’lumotlarni rus tilida o‘qing👇
Нурали Кабул (Нурали Холботаев) родился 2 января 1950 года в селе Усмат Бахмальского района Джизакской области. Учился на историческом факультете Ферганского государственного педагогического института имени Мирзо Улугбека. Учитель Бабурской средней школы № 22 города Джизака (1969-1970), заведующая отделом газеты «Галаба байроги» (1971-1973), корреспондент газеты «Джизак Хакигиты» (1973-1976), заместитель главного редактора журнала «Искусство Советского Узбекистана», главный редактор (1977-1986), работал главным редактором, директором (1987-1996) в издательстве «Юлдузча».

В 1978 году вышел первый сборник рассказов и рассказов Нурали Габула под названием «Ойкор». После этого вышли его «Здравствуйте, горы» (1979), «Бездонное небо» (1981), «Еще не поздно жить», «День, когда голуби не вернулись» (1983), «Забытые пляжи» (1988). ), «Незрелая пшеница» (1992 г.) ), сборники романов, рассказов и рассказов, таких как «Йетти иклим хахани йухуд ва тахт» (2013 г.), поэтическая сказка «Одам, ойкор тог ва дайди шалол» (1980 г.) и сборник публицистических статей «Ватандан хети яр болкас».

Как переводчик Нурали Габул написал роман Г. Маркеса «Сто лет одиночества», гл. Он перевел на наш родной язык повесть Айтматова «Мое детство». Его романы, рассказы и рассказы были переведены на турецкий и другие иностранные языки.

Из книги «Узбекские писатели» (С. Мирвалиев, Р. Шокирова. Ташкент, издательство литературы и искусства им. Гафура Гулома, 2016).
[/spoiler]

This domain is for use in illustrative examples in documents. You may use this domain in literature without prior coordination or asking for permission.

More information...

Если вам понравилась статья, поделитесь ею с друзьями в социальных сетях.
Sirlar.uz

;-) :| :x :twisted: :smile: :shock: :sad: :roll: :razz: :oops: :o :mrgreen: :lol: :idea: :grin: :evil: :cry: :cool: :arrow: :???: :?: :!: