Ayyor ko‘mirchi — Jahon xalq ertagi

Ko‘mirchi o‘rmonga borib, pista ko‘mir qilmoqchi bo‘libdi. Yo‘lda unga ayiq duch kelibdi. Ortidan qobon ham kelayotgan ekan.
Ayiq ko‘mirchini ko‘rib debdi:
— Hoy yaxshi odam, qornim och, men seni yeyman.
Ko‘mirchi ayiqqa javoban debdi:
— Nima ham derdim, ayiqpolvon, qarshilik ko‘rsatishim foydasiz, chunki yolg‘izman. Faqat o‘limimdan oldin ovqatlanib olishimga ruxsat ber.
Yonida cho‘chqa kolbasa bilan noni bor ekan. O‘tirib, tamaddi qilib va ayiqqa ham bir bo‘lak kol¬basa tashlabdi. Ayiq hap etib og‘zi bilan ilib olibdi- da, yeb, debdi:
— O‘hu! Bunaqa mazali ildiz qayerda o‘sadi?
Ko‘mirchi javob beribdi:
— Aytardimu, tilim bormaydi-da.
Ayiq qayta so‘rabdi:
— Aytaver, qo‘rqma!
Ko‘mirchi shartta aytibdi:
— Bunaqa ildiz ni qobondan qiladi.
Ayiq qobonni tutib, bo‘g‘izlab o‘ldiribdi-da, ko‘mirchiga buyuribdi.
— Xuddi mana shunaqa mazali ildiz qilib ber!
Ko‘mirchi unga tushuntiribdi:
— Obbo ayiqpolvon-ey, buning uchun olov kerak bo‘ladi, tuvak kerak bo‘ladi. Sen jirkanmasdan ovqatlanishing uchun men yaxshilab yuz-qo‘limni chayishim kerak bo‘ladi.
Ayiq rozi bo‘libdi. Ko‘mirchi yuz-qo‘lini chayibdi-da, nimaga artishini bilmay, ayiqdan iltimos qilibdi:
— Teringga artinsam maylimi?
Ayiq unga yaqin kelibdi va ko‘mirchi ayiqning yungiga artinib olibdi. Ayiqning erkatoyi tulkivoy tuvakka ketibdi, ayiqqa jiyan bo‘lmish bo‘rivoy olov yoqibdi.
Ko‘mirchi bo‘lsa katta qayin xodasini yorib, pona qo‘yibdi-da, ayiqqa qarab debdi:
— Ichimizda polvoni sen ekansan, yoriqqa panjangni suqib xodani yorishimga yordam ber.
Bo‘rivoy ayiqni ogohlantiribdi:
— Tog‘ajon, undan ehtiyot bo‘ling, ko‘mirchi o‘lguday ayyor balo, tag‘in sizga pand berib qo‘ymasin.
Biroq uning gaplari ayiqning qulog‘iga kirmabdi ham, nimaga deganda tezroq cho‘chqa ildizini mazza qilib tushirishni o‘ylab, sabri chidamayotgan ekan-da. Ayiqpolvon panjasini yoriqqa suqishi bilan ko‘mirchi ponani shartta sug‘urib olibdi. Ayiq dod sola boshlabdi:
— Voy-dod, qisib qoldi! Voy-dod, qisib qoldi!
Ko’mirchi bo‘lsa parvoyiga kelmay:
— Birpas sabr qilsang-chi, og‘ayni, — debdi-da, aylantirib boltaning muhrasi bilan quyrug‘iga rosa tushuribdi.
Bo‘rivoy birpas qarab turib, debdi:
— Eh, tog‘ajon-a, gapimga kirmadingiz, bu shunaqa pixini yorgan tullak deganimda ishonmagandingiz. Hay, fursat g‘animatda qochib qolay, tag‘in mening ham boshimga tushmasin bu kun.
Shunday debdi-yu, bo‘rivoy juftakni urib qolibdi. Yo‘lda tuvak ko‘targan tulkivoyga duch kelibdi. Tulkivoy ayiqpolvonning ne kunlarga qolganidan darak topibdi-yu, tuvaklarni tashlab, ura qochib qolibdi.
Butun boshli qobon ko‘mirchiga nasib qilganini qarang!
“Oltin shahzoda” nomli kitobdan


Шахтер пошел в лес и хотел добыть фисташковый уголь. Медведь встретил его на пути. Вепрь также идет за ним.
Медведь увидел угольщика и сказал:
«Эй, добрый человек, я голоден, я съем тебя».
Угольщик ответил медведю и сказал:
«Что бы я ни говорил, охотник на медведей, мне бесполезно сопротивляться, потому что я один». Просто дай мне поесть, прежде чем я умру.
Рядом с ним была свиная колбаса и хлеб. Сел, поел и кинул медведю кусок колбасы. Медведь взял пилюлю, положил в рот, съел и сказал:
— Ой! Где растет такой вкусный корень?
Шахтер ответил:
— Я бы сказал, я не знаю.
Медведь снова спросил:
«Скажи мне, не бойся!»
Угольщик сказал условно:
— Он делает такой корень из свиньи.
Медведь поймал кабана, задушил его и приказал шахтеру.
— Сделай такой вкусный корень!
Шахтер объяснил ему:
«Оббо охотник на медведей, для этого нужен огонь, нужен тувак». Мне придется тщательно вымыть лицо и руки, чтобы вы могли есть без отвращения.
Медведь согласился. Угольщик вымыл лицо и руки и, не зная, что делать, спросил у медведя:
— Могу я потереть твою кожу?
Медведь подошел к нему вплотную, и угольщик потер медвежью шкуру. Муж медведицы пошел к окопе, а волк, племянник медведя, разжег костер.
А угольщик расколол большое березовое полено, положил на землю, посмотрел на медведя и говорит:
— Ты в нас борец, помоги мне сломать шест, просунув панган в щель.
Волк предупредил медведя:
«Дядя, берегись его, шахтер хитер, как смерть, и не дай ему обмануть тебя».
Однако его слова не дошли до ушей медведя, потому что ему не терпелось поскорее попытаться съесть свиные корни. Как только Айкполван сунул лапу в щель, шахтер вытащил мачту. Медведь начал рычать:
«Вау, тесно!» Вау, тесно!
Ему все равно, шахтер ли он:
— Подожди еще немного, брат, — сказал он, повернувшись и ударив топором по хвосту.
Волк посмотрел и сказал:
«Эй, дядя, ты меня не понял, ты мне не поверил, когда я сказал, что это высокий мужчина с одеялом». О, давай убежим при случае, и пусть этот день не повторится со мной снова.
Он так сказал, и волк побил пару. По дороге он встретил лису, несущую тувак. Лисица нашла признак того, как давно ушел охотник на медведей, сбросила одеяла и убежала.
Посмотрите, что стало с шахтером с целой кабаньей головой!
Из книги «Золотой принц».

Если вам понравилась статья, поделитесь ею с друзьями в социальных сетях.
Sirlar.uz

;-) :| :x :twisted: :smile: :shock: :sad: :roll: :razz: :oops: :o :mrgreen: :lol: :idea: :grin: :evil: :cry: :cool: :arrow: :???: :?: :!: