Jangchi shoir Nazarmat Egamnazarov 1917 yil 7 noyabrda Tojikiston Respublikasi Xoʻjand viloyati Nov qishlogʻida dunyoga kelgan. U 1935 yilda oʻrta maktabni tugatgach, Samarqand Davlat universitetiga oʻqishga kiradi.
Nazarmat Ikkinchi jahon urushida vzvod komandiri, 1944–1947 yillarda “Front haqiqati” gazetasi xodimi vazifalarida xizmat qiladi. Armiyadan qaytgach, 1947–1954 yillarda hozirgi “Oʻzbekiston ovozi”, 1955–1985 yillarda esa “Toshkent haqiqati” gazetalarida adabiyot va sanʼat boʻlimini boshqaradi.
Nazarmat ijodi 30-yillardan boshlangan boʻlib, uning birinchi sheʼri “Qoʻzichoq” 1934 yilda matbuotda eʼlon qilingan. Birinchi toʻplami esa 1941 yilda “Yoshlik zavqi” nomi bilan nashr etiladi. Urush tufayli “Vatan ishqi” nomli ikkinchi toʻplami ancha kech ‒ 1949 yilda bosilgan. Shundan soʻng uning yigirmadan ortiq sheʼriy, nasriy asarlari chop etiladi. Xususan, uning “Yashil dalalar” (1955), “Sir boʻyi ‒ nur boʻyi”(1959), “Togʻdagi gulxanlar” (1962), “Nay sadosi” (1965), “Bahor qoʻshigʻi” (1968), “Shahrimiz bolalari” (1970), “Mangu olov” (1972), “Dostonlar” (1975), “Yoʻllar va gullar” (1977), “Mehrim-muhabbatim” (1983), “Tanlangan asarlar” (1987), “Gʻunchalar” (1987), “Muhabbat taronalari” (1992) kitoblari keng kitobxonlar ommasiga yaxshi tanish.
Nazarmat nosir sifatida ham barakali ijod qilgan. Uning ocherk va hikoyalaridan tashkil topgan “Qirgʻoqdagi jang” (1965), “Burch yoʻli” (1966), “Janggohdagi qatralar” (1974), “Turnalar yoʻli” (1977), “Ona koʻrsatgan yoʻl” kabi harbiy turkumdagi hikoya va ocherklari kitobxonlar eʼtiborini qozongan.
Uning “Olovli tong” (1955), “Sayyod jasorati” (1972) qissalari harbiy hujjatli nasrimiz taraqqiyotiga muhim oʻrin tutadi. Bolalarga atab yozilgan “Shahrimiz bolalari”, “Gʻunchalar” kabi sheʼriy toʻplamlari ham eʼtiborga loyiq. Nazarmat shoir va nosir boʻlishi bilan birga tarjimon hamdir. Uning Bedil, Jomiy, Nosir Xusrav, Firdavsiy, Mirshakar, M. Tursunzoda ijodidan qilgan tarjimalari mavjud.
Nazarmat “Oʻzbekistonda xizmat koʻrsatgan madaniyat xodimi” unvoni bilan taqdirlangan. Mustaqillikning yetti yilligi munosabati bilan unga “El-yurt hurmati” ordeni berilgan.
“Oʻzbek adiblari” (S. Mirvaliyev, R. Shokirova. Toshkent, Gʻafur Gʻulom nomidagi adabiyot va sanʼat nashriyoti 2016) kitobidan.
Ma’lumotlarni rus tilida o‘qing👇
Поэт-воин Назармат Эгамназаров родился 7 ноября 1917 года в селе Нов Ходжентского района Республики Таджикистан. После окончания средней школы в 1935 году поступил в Самаркандский государственный университет.
Назармат в годы Великой Отечественной войны служил командиром взвода, а в 1944-1947 годах служил сотрудником газеты «Фронт Хакикат». Вернувшись из армии, в 1947-1954 годах заведовал отделом литературы и искусства действующей газеты «Голос Узбекистана», а в 1955-1985 годах — газеты «Ташкент хакикатий».
Творчество Назармата началось в 1930-х годах, а его первое стихотворение «Агнец» было опубликовано в печати в 1934 году. Первый сборник вышел в 1941 году под названием «Ёшлик завки». Из-за войны второй сборник «Любовь к Отечеству» вышел гораздо позже — в 1949 году. После этого было опубликовано более двадцати его поэтических и прозаических произведений. В частности, его «Зеленые поля» (1955), «Сэр Бойи — Нур Бойи» (1959), «Огни на горе» (1962), «Звук флейты» (1965), «Весенняя песня» (1968), « Дети нашего города» (1970), «Мангу Олов» (1972), «Былы» (1975), «Дороги и цветы» (1977), «Любовь моя» (1983), «Избранные произведения» (1987), « Почки» (1987)), книги «Песни о любви» (1992) хорошо известны широкому читателю.
Назармат был также плодовитым писателем. Его рассказы и очерки в военных сериалах, таких как «Битва на берегу» (1965), «Бурч йоли» (1966), «Капли на поле боя» (1974), «Журавлиные йоли» (1977), Путь, указанный матерью» среди его очерков и рассказов, привлекших к себе внимание.
Его рассказы «Огненное утро» (1955), «Мужество охотника» (1972) играют важную роль в развитии нашей военной документальной прозы. Достойны внимания и такие поэтические сборники, как «Дети нашего города» и «Бутончики», написанные для детей. Назармат — поэт и прозаик, а также переводчик. Имеются переводы произведений Бедиля, Джами, Насыра Хусрава, Фирдавси, Миршакара, М. Турсунзода.
Назармату присвоено звание «Заслуженный работник культуры Узбекистана». По случаю седьмой годовщины независимости награжден Орденом Почета страны.
Из книги «Узбекские писатели» (С. Мирвалиев, Р. Шокирова. Ташкент, Изд-во литературы и искусства им. Гафура Гулома, 2016).
[/spoiler]
This domain is for use in illustrative examples in documents. You may use this domain in literature without prior coordination or asking for permission.
More information...