Qaldirg‘och sud mahkamasi bo‘g‘otiga uya qurib bola ochdi. Kunlarning birida u polaponlari uchun oziqa topgani uchib ketganida bir Ilon uning iniga o‘rmalab chiqib, hamma bolalarini yeb qo‘ydi. Qaytib kelgan Qaldirg‘och uyasining bo‘m-bo‘sh qolganini ko‘rib, o‘ksib-o‘ksib yig‘lay boshladi. Shunda boshqa qaldirg‘ochlar kelib unga taskin berib dedilar: «Bo‘ldi, ko‘p kuyunaverma, bitta senmi bolalaridan judo bo‘lgan? Na iloj, qismatimiz shu ekan». Qaldirg‘och hamjinslariga javoban dedi: «Bolalarimdan judo bo‘lganim — bu mening sho‘rpeshanam, ammo men kelib-kelib zo‘ravonlar zulmiga uchragan odamlar o‘zlari uchun madad topadigan bu dargohda shunday og‘ir baxtsizlikka uchraganimga hyech chidolmayapman».
Masal deydiki, agar o‘z yaqin kishing deb hisoblaganing kimsa seni xafa qilib dilingni og‘ritsa, bu sen uchun eng og‘ir azobdir.
Ласточка свила гнездо на дамбе здания суда и высидела детеныша. Однажды, когда она полетела искать пищу для своих птенцов, в ее гнездо заползла змея и съела всех ее детей. Вернувшаяся Ласточка увидела, что гнездо пусто, и заплакала. Потом прилетели другие ласточки, утешили ее и сказали: «Хватит, не плачь так сильно, ты одна разлучилась со своими детьми? Ни в коем случае, это наша судьба». Ласточка сказала своим товарищам: «Потеря моих детей — мое горе, но я не могу вынести такого ужасного несчастья в этом месте, куда люди, угнетаемые угнетателями, приходят и находят себе помощь».
Пословица гласит, что если кто-то, кого вы считаете близким, обижает вас и ранит ваше сердце, то это самая страшная боль для вас.