Kurashchi boʻlishni judayam istaydigan bir bola bor edi. Taqdirning sinovini qarangki, u avtohalokatda chap qoʻlidan ayrildi. Ota-onasi koʻngli oʻksimasin deb bolani bir murabbiyga topshirdi. Ammo bechora bolaning kayfiyati juda tushkun edi, umuman polvon boʻla olmayman degan gap xayoliga oʻrnashib olgandi. Ustozi, agar u yetarli darajada shugʻullansa, hatto chempion ham boʻlishi mumkinligini aytdi. Bola bu gapga u qadar ishonmadi-yu, lekin yuragida umid uchqunladi.
Ustoz birinchi darsda unga oʻng qoʻli bilan raqibni tutib, ustidan oshirib yerga urishni oʻrgatdi. Ammo ikkinchi, uchinchi va undan keyingi darslarda ham faqat shu xilda shugʻullanishdi.
Bola bir xil harakatni qaytaraverishdan zerikdi. Bir kuni ustoziga bu usulni yaxshi oʻzlashtirib olganini, boshqa usullarni oʻrganmoqchiligini aytdi. Ustozi esa bunga rozi boʻlmadi.
– Bu usulni eng zoʻr darajada bajaradigan polvon sen boʻlishingni istayman, – dedi u.
Bola bir harakatni takrorlayverib, hadisini oldi, uni juda tez bajarishni oʻrgandi. Biroq boshqa usullarni hozircha bilmasdi.
Bir kuni ustozi uni musobaqaga yozdirdi. Bola bu xabarni eshitib, esankiradi:
– Raqiblarim birinchi urinishdayoq meni agʻdarishsa kerak, – dedi.
Ustozi esa:
– Sen bilganingni amalda qoʻlla, shuning oʻzi yetarli, – deb taskin berdi.
Bola ilk olishuvda raqibini qiyinchiliksiz yengdi. Keyingi raqiblarni ham magʻlub etdi. Holbuki, bittagina usulni ishlatayotgandi. Ammo negadir raqiblari unga qarshilik koʻrsata olmasdi. Finaldagi raqibining gavdasi undan ikki baravar katta edi, shunga qaramay, uni ham yiqitdi.
Bolaning qalbi sevinchu hayratga toʻla edi. Shunday kuchli polvonlar menday bitta qoʻli yoʻq raqibga qanday qilib osongina magʻlub boʻlyapti deb oʻylardi u. Ustozi bu holga tushuntirish berdi:
– Oʻgʻlim, sen qoʻllayotgan usul kurashdagi eng zoʻr usullardan biri. Unga qarshi turishning bitta yoʻli bor: raqibning chap qoʻlini tutib olish kerak…
“Hidoyat” jurnalining 2015 yil 8-sonida eʼlon qilingan.
Ma’lumotlarni rus tilida o‘qing👇
Был мальчик, который очень хотел стать борцом. Увидите испытание судьбы, когда он потерял левую руку в автокатастрофе. Родители отдали мальчика тренеру, чтобы он не разочаровался. Но настроение у бедного мальчика было очень подавленным, он думал, что никак не может быть борцом. Его учитель сказал ему, что если он будет достаточно практиковаться, то сможет даже стать чемпионом. Мальчик не особо верил в это, но в его сердце зажглась надежда.
На первом занятии учитель научил его хватать соперника правой рукой и бить его о землю. Но на втором, третьем и последующих уроках они делали то же самое.
Ребенку скучно повторять одно и то же действие. Однажды он сказал своему учителю, что хорошо освоил этот метод и хочет изучить другие методы. Его учитель не согласился.
«Я хочу, чтобы ты был лучшим борцом», — сказал он.
Мальчик выучил хадис, повторяя действие, и научился делать это очень быстро. Однако других методов он еще не знал.
Однажды его учитель записал его на конкурс. Мальчик услышал эту новость и воскликнул:
«Мои противники, должно быть, сбили меня с ног с первой попытки», — сказал он.
И учитель:
«Используйте то, что вы знаете, на практике, этого достаточно», — успокоил он.
Мальчик легко победил соперника в первом же матче. Он также победил следующих противников. Однако они использовали только один метод. Но по каким-то причинам его противники не смогли ему противостоять. Его противник в финале был вдвое крупнее его, но и его отправил в нокдаун.
Сердце мальчика было полно радости и удивления. Он недоумевал, как такие сильные борцы могут легко проиграть такому однорукому сопернику, как я. Учитель объяснил эту ситуацию:
— Сын мой, метод, который ты используешь, один из лучших в бою. Есть только один способ противостоять ему: схватить противника за левую руку…
Он был опубликован в 8-м номере журнала Hidayat за 2015 год.
[/spoiler]
This domain is for use in illustrative examples in documents. You may use this domain in literature without prior coordination or asking for permission.
More information...