Suv, Shamol, Olov va Nomus doʻst tutingan edi. Ular hamisha birga yurardi. Lekin ajraladigan, hamma oʻz ishi bilan shugʻullanadigan vaqt keldi. Ketish oldidan keyinchalik bir-birlarini qanday topa olishlari haqida fikrlashishdi.
– Biror oʻsimlik koʻkargan joyda men albatta boʻlaman, – dedi Suv.
– Yaproqlar shivirini eshitsangiz, bilingki, men oʻsha yerdaman, – dedi Shamol.
Olov esa tutun bor joyda boʻlishini aytdi. Birgina Nomus indamay turardi. Doʻstlari undan nimaga belgi-alomatlarini aytmayotganini soʻrashdi.
– Sizlar ajralishingiz va qayta topishishingiz mumkin. Mendan ajralganlar manguga ketadi, men bilan qayta hech qachon birga boʻlolmaydi, – deb javob berdi Nomus.
“Ma’rifat” gazetasining 2015 yil 4 mart sonida eʼlon qilingan.
Вода, Ветер, Огонь и Честь были друзьями. Они всегда шли вместе. Но пришло время разделяться, и каждый будет заниматься своим делом. Перед отъездом они думали о том, как потом найдут друг друга.
«Я обязательно буду там, где растет растение», — сказал Сув.
«Когда услышишь шелест листьев, знай, что я там», — сказал Шамол.
А Олов сказал, что там, где дым, будет огонь. Только Номус молчал. Ее друзья спросили ее, почему она не рассказывает о своих симптомах.
— Вы можете расстаться и встретиться снова. Те, кто разлучены со мной, уйдут навсегда, они никогда больше не будут со мной, — ответил Номус.
Он был опубликован в номере газеты «Марифат» от 4 марта 2015 года.