Neonatal qandli diabet – yangi tugʻilgan chaqaloqlarda kuzatiluvchi metobolik patologiya boʻlib, bunda oshqozon osti bezi funksiyasi buzilishi natijasida giperglikemiya va gipoinsulinemiya holatlari namoyon boʻladi. Kasallik klinik belgilari giperglikemiya, poliuriya, metabolik atsidoz, ketonemiya va ketonuriya, degidratatsiya, tana vazni yetishmovchiligi bilan kechadi.
Diagnostikada bola fizikal tekshiruvi, qon va siydik umumiy analiziga asoslanadi. Neonatal qandli diabet davosi kasallik shakliga bogʻliq holda olib boriladi. Tranzitor (oʻtib ketuvchi) shaklida giperglikemiya holatida simptomatik muolajalar oʻtkazilsa, doimiy (permanent) diabetda bir umrga insulin buyuriladi.
Neonatal qandli diabet (NQD) – yangi tugʻilgan chaqaloqlarda yuzaga chiqadigan patologik holat boʻlib, bunda giperglikemiya va oshqozon osti bezining endokrin qismi β-hujayralari funksiyasi buzilishi natijasida insulin gormoni yetishmasligi kelib chiqadi. Yangi tugʻilgan chaqaloqlarda qandli diabet ilk bor Kistel tomonidan 1852-yilda qayd etilgan. Ushbu kasallik tarqalish darajasi 1:300-400 ming chaqaloqni tashkil etadi.
55-60 % holatlarda kasallikning tranzitor shakli uchraydi. Doimiy neonatal qandli diabet kam holatlarda qayd etiladi va koʻpgina sindromlardan iborat boʻlgan kasalliklar guruhiga kiradi. Oʻgʻil bolalar va qiz bolalar deyarli bir xil nisbatda kasallanishlari mumkin, ammo ayrim sindromlar (masalan IPEX-sindrom) koʻproq oʻgʻil bolalar uchun xarakterli. Kasallikning nasliy oʻtishi maʼlum bir genetik anomaliyalarga bogʻliq boʻladi, patologiya autosom-dominanat koʻrinishida (GK-nuqsoni) va autosom-retsessiv koʻrinishda (KCNJ11) berilishi mumkin.
Neonatal qandli diabet kelib chiqish sabablari
Neonatal qandli diabetning etiologiyasi kasallikning klinik shakliga bogʻliq boʻladi. Oʻtib ketuvchi NQD oshqozon osti bezi Langergans orolchasidagi β-hujayralarning toʻliq shakllanmasligi natijasida kelib chiqadi. Toʻliq yetilmagan hujayralar oʻz funksiyasini toʻliq bajar olmaydi, yaʼni hujayralar glikemiya koʻtarilishiga taʼsirlanmaydi. Bunda qondagi doimiy insulin miqdori normal koʻrsatkichlarda boʻlishi mumkin.
Koʻp hollarda kasallik sporadik koʻrinishda yuzaga chiqadi. Bundan tashqari kasallikka nasliy moyillik ham aniqlangan, bunga sabab VI xromosomaning bir shoxida anomaliya boʻlishidir. Tranzitor neonatal qandli diabet kelib chiqishiga yana bir sabab ABCC8 va KCNJ11 genlarida mutatsiya roʻy berishi ham boʻlishi mumkin. Ammo, ushbu genlar mutatsiyaga uchrashi doimiy qandli diabet shakllanishiga ham sabab boʻla oladi.
Persistensiyalanuvchi neonatal qandli diabetda – β-hujayralar tuzilishida, bezning barcha qismida yoki insulin ishlab chiqaruvchi orolchalarda anomaliya roʻy beradi. Buning natijasida insulin gormoni butunlay yetishmaydi. Bunga sabab nasliy mutatsiyaga uchragan genlardir. Eng koʻp tarqalgan gen mutatsiyalari ABCC8 va KCNJ11 genlarida sodir boʻladi.
Neonatal qandli diabet rivojlanishini tezlashtiruvchi anomaliyalarga quyidagilar kirishi mumkin: IPF-1 – oshqozon osti bezi gipo yoki aplaziyasi, GK – qondagi glyukoza miqdoriga sezuvchanlik yoʻqolishi, EIF2FK3 (Uolkott-Rallison sindromi) – insulin sintezi buzilishi, FOXR3 (IPEX-sindrom) – bez toʻqimalarining autoimmune shikastlanishi.
Doimiy shaklida hujayra mitoxondriyalarida patologiyalar kelib chiqadi. Ayrim hollarda kasallik shakllanishida ona homiladorlik vaqtida, yaʼni homiladorlikning birinchi uch oylikda oʻtkazgan entereovirusli kasalliklari ham rol oʻynashi mumkin.
Neonatal qandli diabet klassifikatsiyasi va klinik belgilari
Neonatal qandli diabetning ikki xil asosiy shakli farqlanadi:
Oʻtib ketuvchi yoki tranzitor NQD. Eng koʻp tarqalgan shakli. Davo muolajalarining qandayligidan qatʼiy nazar kasallik belgilari bola 3 oyligida yoʻqolishni boshlaydi. Kasallik belgilari butunlay yoʻqolishi 6 oylikdan 1 yoshgacha boʻlgan davrda roʻy beradi. Katta yoshlarda kasallik qaytalanish ehtimoli ham bor.
Doimiy NQD. Koʻpgina sindromlardan tashkil topgan kasalliklar guruhiga kiradi. Butun umrlik insulin bilan davolanishga toʻgʻri keladi.
Kasallikning tranzitor va doimiy shakli klinik belgilari (yondosh kasallik belgilari boʻlmaganda) deyarli bir xil koʻrinishda boʻladi. Oʻtib ketuvchi qandli diabet belgilari – bola homiladorlik vaqtida rivojlanishdan ortda qolishi, bola dunyoga kelganida tana vazni juda pastligi kuzatiladi. Bolaning umumiy ahvoli sezilarli darajada ogʻirlashmaydi – bemor kam harakat, holsiz, ishtahasi past yoki butunlay yoʻqolgan boʻlishi mumkin. Koma holatlari xos emas. Bola toʻliq oziqlansa ham tana vazni sezilarli darajada ortmaydi. Neonatal qandli diabet uchun xos boʻlgan asosiy belgi – poliuriya va degidratatsiyadir, koʻp hollarda bemor ogʻzidan atseton hidi kelib turadi.
Kasallikning doimiy shakliga ham yuqorida keltirib oʻtilgan belgilarning barchasi xos, ammo kuchliroq namoyon boʻladi. Qoʻshimcha belgilar NQD u yoki bu sindrom tarkibiga kirishiga bogʻliq boʻladi. IPEX-sindromda giperglikemiya boshqa endokrin va immunologik kasalliklar bilan birgalikda namoyon boʻladi. Bunda klinik belgilar – ekzema, surunkali diareya, autoimmun tireoidit, gemolitik anemiya belgilari bilan birgalikda kechadi. Uolkott-Rallison sindromida esa qandli diabet bilan bir vaqtda buyrak yetishmovchiligi, aqliy zaiflik, gepatomegaliya va spondiloepifizar displaziya ham yuzaga chiqadi.
Neonatal qandli diabetning diagnostikasi
Neonatal qandli diabet diagnostikasi bolani fizikal koʻrish, laboratoriya va instrumental tekshiruvlarga asoslangan holda olib boriladi. Onadan yigʻilgan anamnezda – yuzaga chiqqan poliuriya va bola tana vazni sekin ortishi kasallikka gumon qilishga asos boʻla oladi. Obyektiv koʻruvda bolada – gipodinamiya, teri qoplamalarining quruqligi va degidratatsiya (suvsizlanish) ning boshqa belgilari aniqlanadi. Koʻp hollarda bolalarning jismoniy rivojlanishda ortda qolishi va tana vazni yoshiga nisbtan past ekanligi qayd etiladi.
Neonatal qandli diabet tashxisida laborator analizlar katta rol oʻynaydi. Umumiy qon analizida stabil giperglikemiya, yaʼni 10-11 mmol/l, keton tanachalarining miqdori oshganligi – 3 mmol/l, pH
Instrumental tekshiruvda UTT (UZI) tekshiruvi, rentgenografiya, ultrasonografiya usullaridan sindormlarga xos boʻlgan belgilarni aniqlashda foydalaniladi.
Neonatal qandli diabetni – yangi tugʻilgan chaqaloqlar giperglikemik holati, infuzion terapiya natijasida kelib chiqqan glikozuriya, homila ichi infeksiyasi, bosh miya markazlarining yalligʻlanish kasalliklari – meningit va ensefalit, buyrak diabeti, ichak trakti infeksiyalari, malabsorbsiya sindromi va oʻtkir xirurgik patologiyalar bilan differensatsiya qilish kerak boʻladi.
Neonatal qandli diabet davosi
Doimiy va tranzitor qandli diabet davo muolajalari bir biridan farq qiladi. Doimiy qandli diabet holatlarida bemorlarga bir umrga insulin terapiya buyuriladi. Insulin dozasi har bir bola uchun individual tarzda buyuriladi, bunda organizmning oʻziga xosligi, qondagi qand miqdori va insulinga boʻlgan sezuvchanlik inobatga olinadi. Bundan tashqari sindromlarni bartaraf etish uchun chora tadbirlar ham oʻtkaziladi, masalan FOXR3 geni mutatsiyasida sitostatiklar buyuriladi, suyak koʻmigi koʻchirib oʻtkaziladi, KCNJ11 geni anomaliyasida esa insulin preparati oʻrniga sulfanilmochevinadan foydalaniladi.
Kasallikning tranzitor shaklida – insulin terapiya faqatgina qonda qand miqdori oshib ketganda, eksikozlarda, umumiy ahvol ogʻirlashganda va tana vazni juda past boʻlgan holatlarda qoʻllaniladi. 6-12 oy ichida insulinga boʻlgan talab kamayib boradi, soʻngra kasallik belgilari butunlay yoʻqolib ketadi. Bemor har hafta yoki 1 oyda bir marta endokrinolog va pediatr koʻrigidan oʻtib turadi.
Kasallikning oqibati va profilaktikasi
Neonatal qandli diabetning tranzitor shakli oqibati – ijobiydir. Odatda bola 6 oyligi yoki 1 yoshiga kirgunga qadar kasallik belgilari butunlay yoʻqolib ketadi. Keyinchalik bemorda 20-30 yoshlarida autoimmune diabet rivojlanish ehtimoli bor.
Doimiy neonatal qandli diabetning oqibati – salbiydir. Bola bir umr inulin gormonini qabul qilishiga toʻgʻri keladi. Uning yashab qolish ehtimoli shubha ostida qoladi. Bunda kasallik oqibati u yoki bu genda roʻy bergan mutatsiyaga bogʻliq boʻladi. IPEX-sindromda koʻpchilik bolalar 1 yoshga kirgunga qadar sepsisning ogʻir koʻrinishidan vafot etadi.
Neonatal qandli diabetning maxsus profilaktikasi hali oʻylab topilmagan. Maxsus boʻlmagan profilaktik chora tadbirlardan biri – farzand koʻrishni rejalashtirayotgan oilalar yoki homilador boʻlishga ulgurgan ayollar genetik tekshiruvlardan oʻtishi va neonatal qandli diabet holatlarini erta muddatlarda aniqlashi kiradi.
Ikid.uz
Ma’lumotlarni rus tilida o‘qing👇
Неонатальный диабет – метаболическая патология, наблюдаемая у новорожденных, при которой гипергликемия и гипоинсулинемия проявляются в результате нарушения функции поджелудочной железы. Клинические симптомы заболевания включают гипергликемию, полиурию, метаболический ацидоз, кетонемию и кетонурию, дегидратацию, дефицит массы тела.
Диагноз ставится на основании физического осмотра ребенка, общего анализа крови и мочи. Лечение неонатального диабета зависит от формы заболевания. В случае транзиторной гипергликемии проводят симптоматическое лечение, при перманентном диабете инсулин назначают пожизненно.
Неонатальный сахарный диабет (НСД) – патологическое состояние, возникающее у новорожденных, при котором возникает дефицит гормона инсулина в результате гипергликемии и дисфункции β-клеток эндокринной части поджелудочной железы. Сахарный диабет у новорожденных впервые отметил Кистель в 1852 г. Распространенность этого заболевания составляет 1:300-400 тысяч новорожденных.
Фото: Padhamhealthnews.org
В 55-60% случаев имеет место транзиторная форма заболевания. Персистирующий сахарный диабет новорожденных встречается редко и относится к группе заболеваний, состоящих из многих синдромов. Мальчики и девочки могут поражаться почти в равной степени, но некоторые синдромы (например, IPEX-синдром) чаще встречаются у мальчиков. Наследственная передача заболевания зависит от определенных генетических аномалий, патология может быть представлена в аутосомно-доминантной форме (GK-дефект) и в аутосомно-рецессивной форме (KCNJ11).
Причины неонатального сахарного диабета
Этиология неонатального диабета зависит от клинической формы заболевания. Транзиторная НКТ возникает в результате неполного образования β-клеток в островках Лангерганса поджелудочной железы. Незрелые клетки не полностью функциональны, то есть на клетки не влияет повышение гликемии. При этом количество постоянного инсулина в крови может быть в пределах нормальных показателей.
В большинстве случаев заболевание проявляется спорадически. Кроме того, выявлена наследственная предрасположенность к заболеванию, причиной которой является аномалия в одной ветви VI хромосомы. Мутации в генах ABCC8 и KCNJ11 могут быть еще одной причиной транзиторного неонатального диабета. Однако мутация этих генов также может вызывать формирование постоянного диабета.
При персистирующем неонатальном сахарном диабете аномалии возникают в структуре β-клеток, во всей железе или в островках, продуцирующих инсулин. В результате наблюдается полное отсутствие гормона инсулина. Причиной этого являются наследственные мутировавшие гены. Наиболее часто генные мутации происходят в генах ABCC8 и KCNJ11.К аномалиям, ускоряющим развитие неонатального диабета, относятся: IPF-1 — гипо или аплазия поджелудочной железы, GK — потеря чувствительности к глюкозе крови, EIF2FK3 (синдром Уолкотта-Раллисона) — нарушение синтеза инсулина, FOXR3 (IPEX-синдром) — железа аутоиммунное поражение тканей.
В своей постоянной форме патологии возникают в митохондриях клеток. В ряде случаев роль в развитии заболевания могут играть и энтеровирусные заболевания, перенесенные матерью во время беременности, то есть в первые три месяца беременности.
Классификация неонатального диабета и клинические особенности
Различают две основные формы неонатального диабета:
Преходящий или транзиторный НКТ. Самая распространенная форма. Независимо от вида лечения симптомы заболевания начинают исчезать, когда ребенку исполняется 3 месяца. Полное исчезновение симптомов заболевания происходит в период от 6 мес до 1 года. Также существует вероятность рецидива заболевания у пожилых людей.
Постоянный НКД. Он относится к группе заболеваний, состоящих из многих синдромов. Необходимо пожизненное лечение инсулином.
Клинические симптомы транзиторной и перманентной формы болезни (при отсутствии сопутствующей симптоматики болезни) практически одинаковы. Симптомы транзиторного сахарного диабета заключаются в том, что ребенок отстает в развитии во время беременности, а при рождении ребенка наблюдается очень низкая масса тела. Общее состояние ребенка существенно не ухудшается – больной может стать менее активным, вялым, иметь плохой аппетит или полностью исчезнуть. Случаи комы не типичны. Даже если ребенок полностью накормлен, масса тела существенно не увеличивается. Основным симптомом, характерным для неонатального диабета, является полиурия и обезвоживание, в большинстве случаев изо рта больного пахнет ацетоном.
Все вышеперечисленные признаки характерны для перманентной формы заболевания, но в большей степени. Дополнительные симптомы зависят от того, является ли НКТ частью того или иного синдрома. При IPEX-синдроме гипергликемия проявляется совместно с другими эндокринными и иммунологическими заболеваниями. Сопровождается клиническими симптомами – экземой, хронической диареей, аутоиммунным тиреоидитом, гемолитической анемией. При синдроме Уолкотта-Рэллисона одновременно с сахарным диабетом появляются почечная недостаточность, умственная отсталость, гепатомегалия и спондилоэпифизарная дисплазия.
Диагностика неонатального диабета
Диагностика сахарного диабета новорожденных проводится на основании физикального осмотра ребенка, лабораторных и инструментальных исследований. В анамнезе, собранном у матери, полиурия и медленная прибавка массы тела ребенка могут быть основанием для подозрения на заболевание. Объективно у ребенка выявляют гиподинамию, сухость кожи и другие признаки обезвоживания.Во многих случаях отмечается отставание детей в физическом развитии и низкая для их возраста масса тела.
Лабораторные анализы играют важную роль в диагностике неонатального диабета. В общем анализе крови стабильная гипергликемия, т.е. 10-11 ммоль/л, увеличение количества кетоновых тел — 3 ммоль/л, рН
При инструментальном обследовании, УТТ (УЗИ) исследовании, рентгенологических, ультразвуковых методах определяют признаки, характерные для синдромов.
Необходимо дифференцировать неонатальный диабет — гипергликемическое состояние новорожденных, глюкозурию, вызванную инфузионной терапией, внутриутробную инфекцию, воспалительные заболевания мозговых центров — менингиты и энцефалиты, почечный диабет, инфекции кишечного тракта, синдром мальабсорбции и острые хирургические патологии.
Лечение неонатального диабета
Лечение персистирующего и транзиторного диабета различно. В случаях персистирующего диабета больным пожизненно назначают инсулинотерапию. Дозу инсулина назначают индивидуально каждому ребенку с учетом особенностей организма, количества сахара в крови и чувствительности к инсулину. Кроме того, проводятся мероприятия по устранению синдромов, например, назначают цитостатики при мутации гена FOXR3, проводят трансплантацию костного мозга, а при аномалии гена KCNJ11 вместо инсулина применяют препараты сульфонилмочевины.
При транзиторной форме заболевания инсулинотерапию применяют только при повышении количества сахара в крови, ухудшении общего состояния и при очень низкой массе тела. В течение 6-12 месяцев потребность в инсулине снижается, а затем симптомы заболевания полностью исчезают. Больной осматривается эндокринологом и педиатром один раз в неделю или один раз в месяц.
Последствия и профилактика заболевания
Исход транзиторной формы неонатального диабета положительный. Симптомы обычно исчезают к тому времени, когда ребенку исполняется 6 месяцев или 1 год. Позже у пациента может развиться аутоиммунный диабет в возрасте от 20 до 30 лет.
Исход персистирующего неонатального диабета отрицательный. Ребенку придется принимать гормон инулин пожизненно. Его шансы на выживание под вопросом. При этом исход заболевания зависит от мутации того или иного гена. При IPEX-синдроме большинство детей умирают от тяжелого сепсиса в возрасте до 1 года.
Специфическая профилактика неонатального диабета еще не разработана. К неспецифическим профилактическим мерам относятся генетическое обследование семей, планирующих иметь детей, или беременных женщин, а также раннее выявление неонатального диабета.
Ikid.uz
[/spoiler]
This domain is for use in illustrative examples in documents. You may use this domain in literature without prior coordination or asking for permission.
More information...