Quyonning labi nega tirtiq? — Jahon xalq ertagi

Bir kun quyonlar baland bir qarag’ay tagiga to’planib o’zlaricha masla- hat qilishibdi.  Ular kuyib-pishib, har qaysisi o’z taqdiridan nolibdi.

Eng keksa quyon esa shunday debdi:

— Qadrli og’aynilarim!  Quyonlarning ko’rgan kuni qursin. Buta shitirlab qolsa ham, quyonni vahima bosadi, daraxtning bargi uzilib tushsa ham, quyonning yuragi shig’illaydi. Bizni kim ko’rsa: «Ana quyon! Ushla uni!» — deb qichqiradi. Biz hammadan qo’rqamiz, bizdan esa chivin ham qo’rqmaydi. Yuringlar, yaxshisi, bu alamni tortavergandan ko’ra, borib o’zimizni dengizga tashlaymiz. Baribir, axir, bir kun o’lamiz.

Keksa quyonning  gapi hammaga ma’qul tushibdi. Ular o’zimizni g’arq qilamiz, deb dengizga tomon yugurishibdi.

Dengiz yoqasidagi  yaylovda katta qo’y podasi o’tlab yurgan ekan. Podadagi bir qo’y, chopib kelayotgan quyonlar galasini ko’rib, hurkib ketibdi va ma’raganicha qochib qolibdi. Uning ketidan esa butun poda ura qochibdi. Qo’ylar qayoqqa qochayotganini o’zlari ham anglashmabdilar. Quyruqlari qaltirab, tuyoqlari taqirlarmish.

Qo’ylar ketidan hurganicha itlar ham yugurib ketishibdi. Cho’ponlar baqi- rib-chaqirib tayoqlarini siltabdilar. Qiy-chuv, to’polon boshlanibdi.

Bu hol quyonlarga juda qiziq ko’rinibdi. Ular o’tirib olib, rosa xoholab kulishibdi. Kulaverishganidan ularning lablari yirtilib ketibdi.

— Yo’q,  bizning ham ishimiz yomon emas ekan!  Birlashsak, biz ham kuchli bo’lar ekanmiz! — deyishibdi.

Shundan so’ng quyonlar o’zlarini dengizga tashlash fikridan voz kechishib- di,  ammo lablari tirtiqligicha qolibdi.


Однажды кролики собрались под высокой сосной и заговорили между собой. Они горели, каждый из них оплакивал свою судьбу.

И сказал самый старый кролик:

— Дорогие мои братья! Пусть кролики видят день. Даже если куст зашумит, кролик в панике, даже если лист упадет с дерева, сердце кролика бьется. Кто нас увидит, скажет: «Вот кролик!» Поймай его!’ он кричит. Мы боимся всех, и даже комар не боится нас. Пойдем, лучше пойти и броситься в море, чем терпеть эту боль. В любом случае, однажды мы умрем.

Всем понравилась речь старого кролика. Они бегут к морю, думая, что мы утонем.

Большое стадо овец паслось на пастбище у моря. Овца в стаде, увидев бегущее стадо кроликов, вздрогнула и убежала. Все стадо убежало от него. Овцы сами не понимали, куда они бежали. Их хвосты трясутся, а копыта лысые.

Когда овцы залаяли, собаки убежали. Пастухи кричали и махали палками. Начался шум, суматоха.

Эта ситуация показалась кроликам очень интересной. Они сели и от души посмеялись. Их губы были разорваны от слез.

— Нет, наша работа тоже неплохая! Если мы объединимся, мы будем сильными! — Они сказали.

После этого зайцы отказались от мысли броситься в море, но их губы остались.

Если вам понравилась статья, поделитесь ею с друзьями в социальных сетях.
Sirlar.uz

;-) :| :x :twisted: :smile: :shock: :sad: :roll: :razz: :oops: :o :mrgreen: :lol: :idea: :grin: :evil: :cry: :cool: :arrow: :???: :?: :!: