Uzoq yillar oʻtib sinfdosh dugonalar uchrashib qoldi. Bir-birlariga oʻz hayotlari, turish-turmushlari haqida soʻzlay ketishdi. Dugonalardan biri soʻradi:
– Otang bilan onang yaxshi yurishibdimi? Sogʻliklari yaxshimi?
– Ular olamdan oʻtgan. Bir yil boʻldi. Ikkalalariyam deyarli bir paytda oʻldi. Birovga aytolmayman, lekin senga aytaman, jonimdan oʻtib ketgandi. Ikkaloviyam toʻshakka mixlanib qolgandi. Xuddi chaqaloq boqqanday boʻldim: har kuni tagliklarini almashtirdim, ovqatlantirib qoʻydim, hamma injiqliklariga chidadim. Hatto eslagim ham kelmaydi!
Ikkinchi dugona birinchisining barcha hasratu shikoyatlarini tingladi. Soʻng ogʻir xoʻrsindi-da, dedi:
– Naqadar baxtlisan-a, dugonajon. Mening ota-onam uzoq yillar oldin dunyodan koʻz yumgan. Sen ota-onang oldidagi burchingni oz boʻlsa-da oʻtabsan. Men esa yoʻq. Ota-onam hayot boʻlishini, ularning xizmatlarini qilishni juda-juda istardim. Ammo, afsus, buning imkoni yoʻq…
Ma’lumotlarni rus tilida o‘qing👇
Одноклассники встретились через много лет. Они рассказали друг другу о своей жизни и условиях жизни. Один из друзей спросил:
— Твои отец и мать хорошо ладили? Они в добром здравии?
— Они скончались. Прошел год. Оба умерли почти одновременно. Я не могу никому сказать, но я скажу вам, это прошло мимо меня. Мы оба были прикованы к постели. Я как будто ухаживала за младенцем: каждый день меняла ему подгузники, кормила, терпела все его капризы. Я даже не помню!
Второй друг выслушал все жалобы первого. Потом тяжело вздохнул и сказал:
— Как ты счастлив, мой друг. Мои родители умерли много лет назад. Вы выполнили свой долг перед родителями, пусть даже немного. Я не. Я бы очень хотел, чтобы мои родители были живы и служили им. Но, увы, нельзя…
[/spoiler]
This domain is for use in illustrative examples in documents. You may use this domain in literature without prior coordination or asking for permission.
More information...